مرگ بکتاش آبتین در زندان در ادامه قتل‌های زنجیره‌ای و قمار با جان زندانیان برای ترساندن مخالفان است

مرگ بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز محبوس در زندان، مصداق روشنی از رفتارهای غیرانسانی و قساوت‌بار دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران با محبوسان سیاسی و عقیدتی است. مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گاه در برابر رفتارهای ناقض حقوق بشر که جان زندانیان را در خطر قرار داده و منجر به مرگ زندانیان شده، پاسخگو نبوده‌اند و در عوض با حیله‌های مختلف و اتکا به سیاست پنهان‌کاری و تحریف و دروغ، مانع روشن شدن حقیقت شده‌اند. امتناع از ارائه خدمات پزشکی و درمانی زندانیان، به روشی مرسوم برای برخورد با زندانیان سیاسی و عقیدتی بدل شده و مقامات قضایی  جمهوری اسلامی ایران  با این حربه‌ی غیرانسانی و بی‌رحمانه بسیاری از محبوسان عقیدتی و سیاسی  را به آستانه مرگ سوق داده‌اند. 

هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر در ایران، با اشاره به تراژدی مرگ بکتاش آبتین، گفت: «حکومت ایران نشان داده است که از هیچ روشی برای سرکوب آزادی اندیشه و بیان حتی گرفتن جان انسان‌ها دریغ نمی‌کند.» 

به گفته هادی قائمی «مسئولیت مرگ زندانیانی که نیاز به خدمات پزشکی و درمان داشتند مستقیما با حکومت جمهوری اسلامی ایران است و جامعه جهانی باید با دقت بر رفتار ناقض حقوق بشر در زندان‌های ایران توجه کند و مقامات ایران را مجبور به پاسخگویی درباره این جنایت‌ها کند.»

بکتاش آبتین، دومین زندانی سیاسی و عقیدتی است که در یک هفته گذشته جان خود را در اثر مشکلات جسمی و بیماری و عدم رسیدگی پزشکی از دست می‌دهد. در روزهای گذشته مرگ عادل کیانپور، زندانی سیاسی محبوس در زندان شیبان اهواز هم منتشر شد. 

کمپین حقوق بشر در ایران، تداوم رفتارهای بی رحمانه مقامات دستگاه قضایی با زندانیان بیمار و نیازمند به خدمات پزشکی و بی‌پاسخگو بودن مقامات قوه قضاییه را نشانه‌ای از عزم حاکمیت برای سرکوب هرچه خشن‌تر و بی‌رحمانه‌تر صداهای منتقد و مخالف خود می‌داند. کمپین حقوق بشر در ایران، نتیجه تداوم رفتارهای مشابه مقامات قضایی با زندانیان سیاسی و عقیدتی را عادی‌سازی شکنجه و این رویه می‌داند. با توجه به سابقه تاریک دستگاه قضا در رفتار با زندانیان سیاسی و عقیدتی نیازمند به درمان و خدمات پزشکی، شدت گرفتن برخوردهای ناقص حقوق بشر در زندان‌ها، نشان می‌دهد جان همه زندانیان و محبوسان سیاسی و عقیدتی در معرض خطر است.

در سال‌های گذشته شمار زیادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های ایران یا در اثر فراهم نشدن شرایط درمان و یا اعتصاب غذا و یا به دلایل مشکوک جان‌باختند؛ ساسان نیک‌نفس، بهنام محجوبی، ستار بهشتی، وحید صیادی، علیرضا شیرمحمدی و کاووس سیدامامی شماری از این اسامی هستند. در هیچ‌کدام از این موارد، مقامات قضایی و زندان‌ها حاضر به پذیرفتن مسئولیت خود نشدند و هیچ فردی نیز در این رابطه محاکمه نشده است. سازمان ملل مکررا نگرانی‌های جدی خود را درباره تداوم اعمال محرومیت علیه زندانیان در دسترسی به امکانات بهداشتی و عدم برخورداری محبوسان از مراقبت‌های پزشکی ابراز کرده است. 

در قوانین کیفری ایران، ترک فعل از سوی افرادی که مسئولیتی را در قبال دیگران بر عهده دارند، اگر منتهی به مرگ شود، می‌تواند مشمول جرم «قتل» باشد. ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی در این زمینه می‌گوید: «هرگاه کسی فعلی که انجام آن را برعهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را داشته باشد جنایت حاصل به او مستند می شود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است؛ مانند اینکه مادر یا دایه‌ای که شیر دادن را برعهده گرفته است، کودک را شیر ندهد یا پزشک یا پرستار وظیفه قانونی خود را ترک کند.» همچنین در مقررات سازمان زندان‌های ایران صراحتا به حق زندانی از برخورداری از امکان درمان اشاره شده است. در ماده ۱۱۸ آئین‌نامه سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران آمده است «معاینه و در صورت نیاز معالجه محکومان بیمار به عهده اداره زندان یا مراکز حرفه‌آموزی و اشتغال است».

با توجه به تمثیلی بودن مواردی که ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی آمده است، می‌توان گفت که مسئولان زندان و قضات از جمله قضات ناظر زندان و قضات اجرای احکام کیفری، چنانچه وظایف قانونی خود را در زمینه رسیدگی به امور پزشکی محکومان بیمار ترک کنند و باعث مرگ زندانی شوند، به اتهام قتل می‌توانند تحت تعقیب قرار گیرند. 

بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، در حالی روز شنبه ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰ از دنیا رفت که هفته گذشته، روز یک‌شنبه ۱۲‌ام دی‌ماه، کانون نویسندگان ایران ضمن تاکید بر آگاهانه و عامدانه بودن عملکرد حکومت در این زمینه اعلام کرد که بکتاش آبتین، دبیر پیشین این کانون به کمای مصنوعی فرو رفته است. در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده  بود «چهار روز سرگردانی او در زندان اوین میان بند و بهداری بدون دریافت درمان، انتقال شبانه او به بیمارستان طالقانی و به زنجیر کشیدن او بر تخت بیمارستان، بی‌خبر نگه داشتن خانواده و همبندانش از وضعیت او و سوزاندن روزها و لحظات حیاتی آبتین و خانواده‌اش در تلاش برای گرفتن مرخصی، بخشی از عملکرد آگاهانه و عامدانه‌ حکومت و زندانبانانش در به خطر انداختن جان آبتین است».

سابقه بیماری زمینه‌ای بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، باعث شده بود که نگرانی‌ها درباره وضعیت سلامت وی نزد خانواده‌اش بیشتر شود. بکتاش آبتین در طول دوران حبس خود دوبار به کرونا مبتلا شد و تیرماه امسال هم مدتی را به دلیل مشکلات پزشکی در بیمارستان بستری شد. انتشار تصاویر او در بیمارستان با لباس زندان و در حالی که با پابند به تخت بسته شده بود واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت. بکتاش آبتین در طول دوران زندان دوبار به کرونا مبتلا شده بود. 

بکتاش آبتین به همراه رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن سه عضو کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۹۷ به اتهام «انتشار خبرنامه‌ داخلی کانون نویسندگان»، «آماده‌کردن کتابی پژوهشی درباره‌ی تاریخ پنجاه ساله‌ کانون نویسندگان» و «حضور بر مزار جانباختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای جعفر پوینده و محمد مختاری و شرکت در مراسم سالانه‌ احمد شاملو» به شش سال حبس محکوم شده بودند.

کمپین حقوق بشر ایران