بازجويي با استفاده از مواد مخدر

11 اسفند 1387 ساعت 03:38

... گزارش سازمان سيا به رئيس اطلاعات مركزي مورخ 14 ژوئيه 1952 حاكي از كاربرد موفقيت آميز روش بازجويي تخديري- خوابكاري بود كه توسط تيمي از نمايندگان سازمان سيا انجام گرديده بود. اين گزارش فاش مي‌كرد كه در آن تاريخ دو بازجويي موفقيت آميز با استفاده از داروهاي مخدر و خواب تلقيني انجام شده بود. اشخاص مورد بازجويي، عوامل روسي بودند كه احتمال مي‌رفت جاسوس دو جانبه باشند .عنوان ظاهري عمليات «طبي- روانپزشكي» بود و آزمايش‌ها در بيمارستان صورت گرفته بود.

روش‌هاي مورد استفاده عبارت بودند از تخدير، خوابكاري و تركيب اين دو. اشخاص تحت بازجويي را به كمك خواب تلقيني وا مي‌داشتند به گذشته ‌برگردند و تجارب گذشته‌شان را به خاطر بياورند. بعد از تكميل بازجويي، موفق شدند تمام ماجرا را به كمك تلقين بعد از خواب از ذهن افراد تحت آزمايش بزدايند. سازمان سيا اين بازجويي‌ها را بسيار موفقيت آميز تلقي كرد. گزارش سيا حاكي است كه «هر بار براي عملي ساختن روش‌ها آرتي چوك از يك سرپوش طبي- روانپزشكي استفاده مي‌شد. در مورد اول مقدار كم داروي مخدر همراه با خواب تلقيني براي ايجاد خواب كامل مورد استفاده قرار گرفت، بعد از آن بوسيله تلقين پس از خواب، فراموشي كلي بوجود آمد. در مورد فرد افراد مورد آزمايش به مراتب باهوش‌تر از اولي بود) بعد از مصرف مخدري دارو، خواب عميق تلقيني ايجاد شد. بعد مدت كار بازجويي كه مدت يك ساعت طول كشيد، آغاز گشت. عقيده تمام اعضاي تيم اين بود كه اين آزمايش‌ها نتيجه بخش بودن كار برد توأم روش شيميايي و خوابكاري را براي موارد مشابه اثبات نموده است. در هر دو مورد اشخاص، با وضوح كامل و بطور مفصل صحبت كردند و كليه اطلاعاتي را كه افسران مسؤول بسيار با ارزش تشخيص دادند، در اختيار گذاشتند» ...
پروژه آرتي چوك به زودي به پروژه اِم كي آترا تغيير نام داد ... كه علاوه بر داروهاي مخدر، از تشعشع، شوك الكتريكي روان شناسي، روان پزشكي، جامعه شناسي، انسان شناسي، مواد فرسايشي و تمام آن چيزهايي كه «وسايل و مواد شبه نظامي» مي‌ناميدنشان استفاده مي‌شد. تحت نام دفتر كنترل سوء استفاده از داروهاي مخدر، با بيمارستان‌هاي مشهور و «خانه‌هاي امن» مربوط به مواد مخدر تماس گرفته مي‌شد. از طريق دفتر، داروهاي مخدر و خطرناك و سازمان‌ها فدرال، مانند زندان‌ها به اشخاصي بي‌اطلاع، داروهاي مخدر داده مي‌شد.
ابتدا 139 داروي مخدر گوناگون، از جمله داروهاي فراموش زاي مختلف، تخت شرايط لابراتواري مورد آزمايش قرار گرفتند. سپس در سال 1955 از طريق يك موافقت غير رسمي بين سيا و دفتر داروهاي مخدر و خطرناك، «در شرايط اجتماعي عادي» داروهايي را كه نسبت به آنها اميدواري بيشتري داشتند، به اشخاص بي‌خبر خوراندند. يك مقام اطلاعاتي مي‌گويد: «ام كي آترا عبارت بود از تعدادي پروژه كه هدف بيشترشان پژوهش و توليد داروهاي مخدر و ضد داروهاي مخدر بود. قسمت عمده كار پژوهشي و توليدي كه تحت پيمان‌هاي خارجي انجام مي‌گرفت، متوجه موادي بود كه تصور مي‌رفت از لحاظ مصرف مخفيانه‌شان در كاربرد عملياتي بسيار جالب هستند. هدف عبارت بودند از كنترل رفتار ايجاد نابهنجاري رفتاري و روش‌هاي دفاعي در برابر كاربرد مواد مشابه توسط دشمن. كارها در مؤسسات پژوهشي صنعتي، داشنگاهي و دولتي ايالت متحده انجام مي‌شد ... آزمايش روي داوطلباني انجام مي‌گرفت كه از خصلت و چگونگي آزمايش اطلاع داشتند اما سازمان اصلي حمايت كننده را نمي‌شناختند ...»
يكي از آزمايش‌هاي مشابه كه بر روي يك «خوكچه» انساني در مركز پزشكي كاليفرنيا انجام شد، عبارت بوده است از مصرف دارويي كه براي شل كردن عضلات به كار مي‌رود؛ بطوريكه حتي كليه حركات خودكار عضلات قرباني‌اش را به كلي مختل مي‌سازد. در نتيجه، بدن مدفوعات خود را نمي‌تواند نگاهدارد؛ تنفس مي‌ايستد و در صورت نبودن مراقبت كافي مرگ نتيجه نهايي است. اعم از اينكه شخص مورد آزمايش بميرد يا نميرد، آنچه كه احساس مي‌كند حالت قبل از مرگ است. به قول دكتر آرتور نيو جنت، روان پزشك ارشد اين دارو باعث مي‌شود كه انسان احساس خفگي و غرق شدگي بنمايد. شخص مورد آزمايش درست مانند اشخاص در شرف مرگ، احساس وحشت و هراس عميق مي‌كند. در حالي كه او در چنين حالتي قرار دارد، يك نفر معالج با روش خود ساخته‌اش او را به خاطر كارهاي به اصطلاح بدش به باد ناسزا مي‌گيرد و به او اتمام حجت مي‌كند كه يا خودش را اصلاح نمايد يا منتظر بيشتر از اينها باشد. دكتر نيو جنت به خبرنگاران سانفرانسيسكو كرونيگل، اظهار داشت: «حتي سخت جان‌ترين اشخاص هم از اين دارو مي‌ترسند. من آنها را سرزنش نمي‌كنم؛ اگر تمام دنيا را هم به من بدهند من حاضر نيستم يك بار تحت اين درمان قرار گيرم» ...
آزمايش‌ها و تجربيات روي داروهاي تغيير دهنده رفتار، چنان در زندان‌ها و مؤسسات رواني گسترش يافت كه در اواسط و اواخر دهه 1960 دفاتر دادگاه‌ها از پرونده‌هاي شكايت‌هاي «خوكچه انساني» كه قرباني چنين پژوهش‌هايي شده بودند، انباشته شده بود ...
دو سال قبل از آنكه سازمان سيا و پيمانكارانش به خود بيايند، تعداد زيادي پروژه تغيير رفتار به جريان افتاده بود. 13 تا از اين پروژه‌ها به وسيله وزارت دفاع اداره مي‌شد؛ وزارت كار «چندين آزمايش» را رهبري مي‌كرد؛ بنياد علمي «تعداد قابل توجهي پژوهش را درباره شناخت رفتار انساني» تحت رهبري داشت و ...
در گزارش ديگري از سازمان سيا، از نقشه سازمان دادن «يك برنامه خاص بازجويي» صحبت شده بود. علاوه بر تشريح كاربرد داروهاي مخدر و خواب تلقيني، در همين گزارش از دو عامل ديگر تغيير فكر نيز ذكري به ميان آمده بود: شوك الكتريكي و امواج ماوراي صوت.
«روانپزشكان بسياري از كشورها، تحت شرايط خاصي در كار روانپزشكي خويش، از انسولين و شوك الكتريكي به عنوان روش‌هاي ترجيحي استفاده نموده‌اند. شوك الكتريكي از هر كدام از دو روش پيش گفته (مخدرها و خواب تلقيني) سريع‌تر است. اثر آن آني است. مي‌توان از آن، با يا بدون اطلاع دريافت كننده استفاده كرد. ميزان فراموشي پس از بازجويي‌ها در اين مورد باخواب تلقيني برابر است ...»
در دنباله گزارش توصيه مي‌شود كه گروه‌هاي داخل سازمان سيا، نيروهاي مسلح و اف بي آي در جهت بالا بردن سطح تجربيات اين پروژه با يكديگر هماهنگ شوند؛ «از توانايي‌هاي غير نظامي بايد براي حل بعضي از مسائل استفاده نمود.»
علاوه بر پژوهش‌هاي عملياتي در آزمايشگاه‌ها بر روي اشخاص بدون اطلاع خود آنها، سازمان سيا ضمن تلاش دراز مدت و همگاني خود به منظور به دست آوردن روش‌هاي قابل اعتماد كنترل فكر و ضد كنترل فكر، گروه‌هاي آموزشي ترتيب داد كه تشكيل شده‌ بودند از: متخصصان بازجويي، خوابكاران و ...
علاوه بر داروها و روش‌هاي كنترل فكر، وسايلي هم كه ممكن بود به كمك آنها بتوان افراد را به همكاري دعوت كرد مورد بازرسي قرار گرفتند ...
عده‌اي از متخصصان مجرب خواب تلقيني موفق شده‌ بودند افراد تحت آزمايش خود را طوري تعليم دهند كه رفتارشان طوري باشد كه ناظران نتوانند بفهمند كه ايشان در خواب فرو رفته و تحت تأثير تلقين‌هايي كه در خواب به ايشان شده است كه مي‌تواند به يك اعتراف دروغين منجر شود؛ «ابتدا كاري كنيد كه شخص مورد آزمايش درباره كاري كه در گذشته به آن انديشيده يا عملاً به آن دست زده است احساس گناه بنمايد. در مرحله دوم كاري كنيد تا درباره جنايتي كه هرگز مرتكب نشده است خود را مقصر احساس كند. همين احساس گناه كه در فكر او كاشته شده است باعث مي‌شود كه بعداً هر گاه به وسيله خود خواب كننده، يا شخص ديگري كه او تعيين مي‌نمايد، مورد بازجويي قرار گيرد، دست به اعتراف بزند ...
به اين ترتيب، شخص مورد آزمايش هنگام اقرار به گناه ناكرده طوري رفتار مي‌نمايد كه همه ناظران احساس كنند او مشغول گفتن عقايد واقعي و شخصي خود است.
گزارش در مورد خواب كردن اشخاصي كه حاضر به همكاري نيستند، از جمله پيشنهاد مي‌كند: به عنوان قسمتي از يك معاينه طبي، شخص مورد آزمايش را روي تخت بخوابانيد و آرام به او بگوييد عضلات خود را كاملاً شل كند ... گرفتن فشار خون را بهانه قرار دهيد و به شخص مورد آزمايش بگوييد براي اينكه عدد دقيق فشار خون به دست آيد او بايد عضلاتش راكاملاً شل كرده و دراز بكشد ... يا با تزريق داروهاي مخدر، خواب ايجادكنيد داروهاي خواب آور شخص مورد آزمايش را رام كرده او را در حالت «تاريك و روشن» فرو مي‌برد؛ در اين حالت ضمير ناخودآگاه به راحتي پذيراي هرگونه تلقيني خواهد بود ... روش استفاده از داروي مخدر ساده‌ترين و مؤثرترين روش‌هاست و امكان استفاده از آن براي خواب كردن متهمان برخلاف ميل و اراده ايشان، بيشتر است.

بازجويي با استفاده از مواد مخدر، منبع: عمليات كنترل فكر، نوشته والتر باوارات