گفتگو با خانواده معلمان زندانی؛ تاوان سنگین دفاع از حقوق صنفی

در آستانه روز جهانی معلم ( پنجم اکتبر)، مقامهای عالی کشورهای دنیا در حال برپایی مراسم های ویژه ای در تجلیل و تقدیر از مقام معلم هستند.

این در حالیست که تعداد زیادی از معلمان با سوابق طولانی خدمت در آموزش و پرورش ایران به جرم طرح مطالبات صنفی خود در پشت میله های زندان بسر می برند. معلمان دربندی که پس از سالها خدمت در مدارس مناطق محروم کشور با صدور حکم اخراج از کلیه مزایای معلمی محروم شده اند.

 فاطمه آدینه وند که همسرش "عبدالله مومنی" پانزده سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش دارد به "جرس" می گوید: "عبدالله پانزده سال در آموزش و پرورش خدمت کرده است و در مناطق محروم از جمله روستاهای کوهدشت و در دبیرستانهای استان لرستان درس داده است. همان سال اول که عبدالله را بازداشت کردند حقوق و مزایای معلمی اش قطع شد. الان بچه ها حتی دفترچه بیمه ندارند و کلیه امکاناتی که شامل معلمان می شود از ما گرفته شده است. دو سال پیش که به مرخصی آمده بود و به منطقه دو که درس می داد، مراجعه کرده بود به او گفتند ما دیگر به شما احتیاج نداریم! به همین راحتی!"

او با ابراز تاسف از حبس معلمان در چنین روزهایی می افزاید: "عبدالله عاشق محیط آموزشی و مدرسه است و هنوز از آن روزهایی که با بچه ها بود و به آنها درس می داد یاد می کند، اما افسوس که چنین کسی را که عاشق شاگردانش و تعلیم و تربیت است سه سال از ورود به محیط آموزشی محروم کرده اند و روزگارش را در پشت میله های زندان می گذراند."

 رسول بداقی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان مدتی پیش حکم اخراج خود از آموزش و پرورش را دریافت کرد. وی در حالی دوران محکومیت خود را سپری می کند که علی رغم سپردن وثیقه نتوانسته به مرخصی بیاید و به گفته خانواده او، با مرخصی اش مخالفت می کنند.

محمود باقری با حکم نه سال و نیم حبس تعزیری، محمد علی آگوشی، معلم بازنشسته با حکم ده سال حبس همراه با تبعید به زاهدان از زندانیان دیگری هستند که تنها به جرم طرح مطالبات صنفی خود در زندان بسر می برند.

همچنین عبدالرضا قنبری، آموزگار مدارس پاکدشت، هاشم شعبانی‌نژاد و هادی راشدی سه معلم دربند دیگر هستند که با سابقه طولانی تدریس در مدارس محروم کشور هم اینک با حکم اعدام روزهای سختی را در زندان سپری می کنند.

 محمد داوری از سال 69 حرفه معلمی را با تدریس در مدارس مناطق محروم کشور آغاز و همزمان مدرک کارشناسی ارشد در رشته مدیریت آموزشی را اخذ کرد. در دوران دانشجویی، در کنار حرفه معلمی به خبرنگاری روی آورد و در روزنامه ها، نشریات و سایتهای مختلف خبری مشغول به فعالیت شد. وی همچنین در قالب تشکل صنفی سازمان معلمان ایران فعالیت کرد و به خاطر حضور و فعالیت در تجمع های اعتراضی معلمان در اسفند سال 85 بازداشت و محاکمه شد. پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 بار دیگر بازداشت و بیش از یازده ماه را در بندهای امنیتی اطلاعات تحت فشارهای جسمی و روحی قرار گرفت. این روزنامه نگار در مرداد ماه سال 89 از بند امنیتی به بند عمومی 350 انتقال یافت و در دادگاههای غیرقانونی به پنج سال حبس تعزیری و پنج میلیون تومان جریمه بدل از حبس بابت تجمعات سال 88 محکوم گردید.

زلیخا بیابانی، مادر محمد داوری با اشاره به 23 سال سابقه خدمت فرزندش در آموزش و پرورش عنوان می کند: "محمد از سال 69 درس می داد و از زمانی که به زندان برده شد تمام حقوق و مزایای معلمی او قطع شده است. چهار و پنج سال در روستاهای مرزی شوروی و روستاهای استان خراسان شمالی به بچه ها درس می داد بعد در کنار شغل معلمی در شورای معلمان هم شروع به فعالیت کرد. او جانباز هم است. محمدم علاوه بر اینکه عاشق درس تعلیم و تربیت بود، به روزنامه نگاری هم علاقه داشت و در روزنامه خراسان شمالی فعالیت روزنامه نگاری اش را شروع کرد. اما جالب است که چند وقت پیش از رادیو شنیدم که می گویند ما هیچ خبرنگار زندانی نداریم! پس به ما بگویید آقا محمد ما در زندان اوین چه می کند؟ چرا باید به ناحق در حبس باشد. آن هم بعد از سالها خدمت به مردم و کشورش در میدان های جنگ و عرصه های خبرنگاری و معلمی چرا باید این شرایط سخت را تحمل کند؟"

وی با تاکید بر مشکلات جسمانی محمد می افزاید: "از زمانیکه محمد به زندان افتاده، به ناراحتی های جسمی زیادی دچار شده است. برای ناراحتی قلبی و مشکلات جسمی که داشت از دکتر برایش وقت گرفتیم اما مسئولین زندان بدون هماهنگی او را پیش پزشک برده اند و بعد از اینکه چند ساعت او را نگه داشته ان،د می گویند دکترت نیامده و دوباره او را برمی گردانند زندان! مگر می شود یک زندانی سیاسی را بدون هماهنگی به دکتر ببرند؟ حالا همان ناراحتی ها را دارد و دوباره برایش وقت دکتر می گیریم تا ببینیم اجازه می دهند یا نه؟ حتی اجازه مرخصی استعلاجی درمانی هم نمی دهند..."

اما فشارها بر این قشر فرهنگی تنها به صدور احکام حبس، اعدام و اخراج ختم نمی شود، بلکه بسیاری از معلمان پرونده های مفتوح داشته و تحت نظر هستند تا با کوچکترین فعالیت صنفی و فرهنگی روانه زندان شوند. به گزارش کمپین حمایت از معلمان دربند شاهو حسینی، عبدالواحد معروف‌زاده، مولود خوانچه زرد، علی بشارتی، مظفر شریفی، رزگار شریفی، علی اکبر باغانی، محمود بهشتی لنگرودی، مختار اسدی، امیر یقین لو، محمد جمال هیکی، علیرضا‌ هاشمی، احمد مدادی، باقر فتحعلی بیگی، زهرا حاتمی، علی نجفی، اصغر محمدخانی، سعید جهان آرا، الیاس طالبی، محسن جلدیانی، جعفر ابراهیمی ازندریانی، توفیق مرتضی‌پور، محمد فرجیان، محمدعلی شیرازی، معصومه دهقان، معلم بازنشسته و همسر عبدالفتاح سلطانی، حسین طرقی جعفری، محمدرضا رضایی گرگانی دارای پرونده مفتوح هستند.