هما هودفر در فرودگاه مونترال کانادا: تا وقتی وارد هواپیما نشدم، اطمینان به آزادیم نداشتم!

هما هودفر، استاد بازنشسته دانشگاه که از بیش از سه ماه در بازداشت در ایران به سر می برد پس از رسیدن به مونترال کانادا در روز هشتم مهرماه در کنفرانس خبری که در محوطه فرودگاه برایش برگزار شد، گفت تا لحظه ای که وارد هواپیما شده و هواپیما پروازه کرده، اطمینانی به آزادیش نداشته است.

خانم هودفر گفت: «راستش من نمی دانستم که قرار است آزاد شوم. برای اینکه در ایران هیچ چیز تا تمام نشود، تمام نمی شود! می گویند در ایران هیچ چیز امکان پذیر نیست اما همه چیز هم امکان پذیر است. بنابراین من اطمینان به آزادیم نداشتم چون هر چیزی ممکن بود در آنجا در دقایق آخر تغییر کند. به من نگفتند برنامه چه هست، فقط گفتند باید هشت صبح آماده باشم. اما وقتی در هواپیما قرار گرفتم و هواپیما پرواز کرد می دانستم که دیگر آزاد شده ام.»

این استاد بازنشسته دانشگاه همچنین از دولت کانادا و وزارت امور خارجه کانادا که برای آزادی او تلاش کردند و همچنین از سلطان قابوس و دولت عمان که به او اجازه داده اند چند روز در کشورشان استراحت کند تا برای سفر طولانی به کانادا آماده شود، تشکر کرد. او همچنین از برخی از مقامات ایرانی که ازادی او را تسهیل کردند نیز قدردانی کرد.

خانم هودفر با اظهار خوشحالی از اینکه دوباره به خانه بازگشته و در کنار خانواده و دوستانش است، در پاسخ به خبرنگاری درباره احساس آزادیش گفت: «وقتی برای ماهها اجازه بازگشت به خانه ات را از تو بگیرند، کسی نمی تواند به آسانی بگوید حس ات از بازگشت به خانه چیست.» این استاد ۶۵ ساله همچنین گفت: «زندان من را خیلی ضعیف و خسته کرد.»  او همچنین به برخی از سوال ها که مربوط به جزییات حبسش بود به دلیل خستگی سفر پاسخی نداد و آنها را موکول به زمانی در آینده کرد.

هما هودفر در تاریخ ۱۷ خرداد ماه بازداشت شد و در تاریخ پنجم مهرماه آزاد شد. دو روز پس از آزادی هما هودفر و بازگشت او به کانادا، محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضاییه  تلویحا گفت دلیل طول کشیدن آزادی او تاخیر در تهیه قرار وثیقه بوده است. همچنین جعفری دولت آبادی، دادستان تهران در همین روز در اظهار نظری کوتاه آزادی خانم هما هودفر را «ناشی از تودیع وثیقه، بیماری و سن» او عنوان کرد. در حالی دو مقام قوه قضاییه ایران دلیل آزادی هما هودفر را بیماری، سن و قرار وثیقه عنوان کرده اند که در حال حاضر چندین زندانی دو تابیعتی دیگر با همین شرایط در زندان به سر می برند و بارها درخواست آزادی با قرار وثیقه را داده اند.

کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران مکررا نگرانی خود را نسبت به بازداشت و حبس ایرانیانی که تابعیت دوگانه دارند و عدم رعایت فرآیند عادلانه دادرسی در مورد آنان اعلام کرده است.  نازنین زاغری، شهروند ایرانی- بریتانیایی تبار به اتهامات نامشخص به پنج سال حبس محکوم شده و اکنون در زندان اوین است. سیامک نمازی، شهروند ایرانی- آمریکایی که به اتهام ارتباط همکاری با دول متخاصم دستگیر و در زندان اوین بلاتکلیف به سر می برد. همچنین کمال فروغی،  شهروند ایرانی- بریتانیایی ۷۷ ساله که بیش از پنج سال است به اتهام جاسوسی در زندان اوین است، از جمله این زندانیان دو تابعیتی هستند.

محسنی اژه ای روز هفتم مهرماه گفت در ابتدا برای خانم هما هودفر قرار وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی صادر شد که بعد به ۵۰۰ میلیون افزایش یافت. این مقام قضایی گفت: «البته تهیه وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی زمان برد و در نهایت وثیقه تودیع و وی آزاد شد.» محسنی اژه ای همچنین اشاره به تکمیل شدن تحقیقات در پرونده و حضور این استاد دانشگاه در دادگاه کرد با این حال هیچ توضیحی درباره اتهام، شعبه دادگاه و تاریخ دادگاه خانم هودفر نداد.

سخنگوی قوه قضاییه حتی با اظهار بی اطلاعی از ممنوع الخروجی هما هودفر گفت: «خبر ندارم که ایشان ممنوع الخروج بوده یا خیر، ولی طبعا وقتی قرار وثیقه صادر می شود یکسری محدودیت ها هم برداشته می شود.» او همچنین در پاسخ به این سوال که آیا آزادی خانم هودفر ارتباطی با سفر دادستان کل عمان داشته گفت: «این دو موضوع با هم بی ارتباط هستند.»

هما هودفر، شهروند ۶۵ ساله ایرانی-کانادایی و استاد بازنشسته دانشکده مردم شناسی دانشگاه کونکوردیای کانادا روز پنجم مهرماه آزاد و از طریق کشور عمان به کانادا بازگشت. این خبر را سخنگوی وزارت امور خارجه ایران اعلام کرد. بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران گفته بود که خانم هودفر که «بر اساس برخی اتهامات در ایران بازداشت شده بود» به دلایل انسان دوستانه از جمله بیماری آزاد شد. اما او نیز هیچ اشاره ای به اتهام این شهروند دو تابیعتی نکرد.

خانم هودفر اوایل اسفند ماه ۱۳۹۴ برای ملاقات با خانواده و انجام کارهای پژوهشی وارد ایران شد اما طبق آنچه خانواده اش در بیانیه های خود اعلام کردند در روز ۱۹ اسفند ماه، دو روز قبل از اینکه خانم هودفر قصد خروج از ایران را داشته، ماموران حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به منزل او حمله کرده، وسایل شخصی او را توقیف و به او اعلام کردند که ممنوع الخروج است.

خانم هودفر از آن تاریخ بارها مورد بازجویی از سوی دفتر حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران قرار گرفت. این استاد بازنشسته دانشگاه روز ۱۷ خرداد ماه به دادسرای اوین برای پاره ای از توضیحات احضار شده بود که پس از حضور ایشان به طور ناگهانی و بدون ذکر اتهام بازداشت و روانه زندان اوین شد.

جعفری دولت آبادی، دادستان تهران چهارم تیرماه گفت اتهام خانم هودفر این است که «در حوزه های فمینیسم و جرایم امینتی ورود داشته است.»

خانواده این استاد دانشگاه در بیانیه ای خود خبر از سکته مغزی او پیش از دستگیر ی داده بودند و نوشته بودند که او دچار بیماری نادر شبکه اعصاب است و باید مرتب تحت کنترل پزشکانش باشد. همچنین در خبرهای در اوایل شهریور ماه اعلام شد که خانم هودفر به دلیل وخیم شدن حالش از زندان به بیمارستان منتقل شده است. هما هودفر که بیش از ۴۰ سال در زمینه بهبود وضعیت زنان در جوامع مختلف فعالیت و تحقیق کرده، روز پنجم مهرماه پس از گذشت بیش از سه ماه بازداشت آزاد شد.

 اما نازنین زاغری، شهروند ایرانی- بریتانیایی که در تاریخ ۱۵ فروردین ماه ۱۳۹۵ در فرودگاه امام خمینی در زمانیکه قصد بازگشت به انگلستان به همراه کودک ۲۲ ماهه اش را داشت، بازداشت شد. او در تاریخ ۱۶ شهریور ماه بدون اینکه اتهامات وی اعلام شود از سوی قاضی صلواتی به پنج سال حبس محکوم شد و درحال حاضر در زندان اوین به سر می برد.

همچنین سیامک نمازی، شهروند ایرانی– آمریکایی و مدیر سابق بخش برنامه‌ریزی‌های استراتژیک کمپانی نفتی کرسنت نیز در مهرماه ۱۳۹۴ کمی پس از بازگشتش به ایران بازداشت شد. او نیز در زندان اوین به سر می برد و اتهام او «همکاری با دول متخاصم» عنوان شده است.

کمال فروغی، شهروند ایرانی- بریتانیایی تبار ۷۷ سال در ماه می سال ۲۰۱۱ بازداشت و به اتهام جاسوسی به هفت سال حبس محکوم شد. کامران فروغی، فرزند او در گفتگویی با رادیو فردا در تاریخ هفتم مهرماه ۱۳۹۵ گفته است آنها پس از پنج سال و چهار ماه حبس پدرشان تقاضای آزادی و بازگشت او را به خانواده دارند.  طبق گفته فرزند او، آقای فروغی بیمار است و چشم هایش دچار آب مروارید شده و نیازمند عمل جراحی است. کامران فروغی گفته امسال و سال گذشته به نیویورک رفته تا ضمن دیدار با حسن روحانی نامه ای برای آزادی پدرش را به او بدهد.

کمپین بین المللی حقوق بشر در  ایران