Multithumb found errors on this page:

There was a problem loading image /home/ayahra/ayahra.org/images/org-z1461785769f5b1e3a657653e28dbd848a7b3df7a5864fa5eef.jpg
There was a problem loading image /home/ayahra/ayahra.org/images/org-z1461785769f5b1e3a657653e28dbd848a7b3df7a5864fa5eef.jpg

 

به گزارش کلمه، امضا کنندگان این نامه به وضعیت دردناک زندانیان بیمار و نارسایی‌های پزشکی در زندان‌ها اشاره کردند و با نام بردن از امید کوکبی، حسین رونقی، عیسی سحرخیز و علیرضا رجایی که همگی در زندان و بر اثر اهمال مسئولان دچار بیماری‌های خطرناک شده‌اند، خواستار آزادی فوری آنها و یا ملاقات پزشکان مستقل داخلی و بین‌المللی با این زندانیان سیاسی و کمک به حل مشکلات آنها شده‌اند.

متن فارسی و انگلیسی این نامه به همراه اسامی اساتید امضاکننده آن به شرح زیر است:

مقام محترم ریاست جمهوری اسلامی ایران

جناب آقای روحانی

ما امضاکنندگان این نامه، جمعی از اساتید دانشگاه در آمریکای شمالی، به دلیل وضعیت وخیم تعدادی از زندانیانی سیاسی و عقیدتی در زندانهای ایران این نامه را به این امید برای شما می‌نویسیم که با دستور رسیدگی فوری جنابعالی امکان بستری شدن این زندانیان در بیمارستانهای مجهز زیر نظر پزشکان متخصص فراهم شود.

متاسفانه اخبار بسیار نگران‌کننده‌ای درباره ابتلای جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران به سرطان منتشر شده است. طبیعی است که دسترسی به تشخیص بموقع و مداوای مناسب در مداوای مناسب بیماریهائی از این نوع ضروری است.

مطابق شواهد موجود زندانیان سیاسی-عقیدتی از امکان مراجعه‌ی به موقع به پزشک معتمد متخصص محروم بوده و هستند. زندانبانان اعزام این دسته از زندانیان به بهداری زندان را محدود نموده و یا معمولاٌ به تاخیر انداخته اند. افرادی که به عنوان پزشک آنها را معاینه کرده‌اند، فاقد دانش کافی بوده‌اند و حتی ممکن است برخلاف تعهدات پزشکی خود عمل کرده‌ باشند. ما از شما درخواست میکنیم که با صدور دستور بررسی پرونده پزشکی زندانیانی که نامشان را ذکر خواهیم در کشف حقیقت پیشقدم شوید.

به بسیاری از زندانیان مبتلاشده به سرطان در زندان اجازه بستری شدن در بیمارستان‌های مجهز و تخصصی داده نشده است. شرایط ایجاد شده در درون زندان البته موجب فشارهائی می‌شود که در تشدید این بیماریها موثرند. زندانیانی که دوران محکومیت خود را می‌گذرانند اغلب تحت فشار قرار می‌گیرند تا یا به عنوان جاسوس با مقامات امنیتی همکاری کنند و یا برخلاف میل خود به اقرارهای رادیوتلویزیونی اقدام نمایند.

پخش مداوم پارازیتهای مضر که احتمال سرطان زائی دارد در زندان برای جلوگیری از کار کردن تلفنهای همراه زندانیان را نگران کرده. برخی از آنها از سردرد شدید شکایت میکنند که محتمل است با این پارازیتهای شدید در ارتباط باشد. استاندارد نبودن آب آشامیدنی در زندان اوین و تغذیه نامناسب نیز مزید بر علت هستند.

زندانیان سیاسی-عقیدتی در جو نامناسب روانی که تفاوتی با شکنجه سفید ندارد قرار دارند و فشار فزاینده‌ای بر خانواده‌ی آنان نیز وارد می‌شود. بر خلاف قوانین زندانها در بسیاری از موارد استفاده از مرخصی برای زندانیان سیاسی فراهم نمی‌شود. تعداد زندانیان سیاسی-عقیدتی که در ماههای اخیر از فرط فشار زندان‌بانان به اعتصاب غذا یا حتی دوختن لبان خود دست زده‌اند رو به افزایش است. متاسفانه مسئولان قضائی جمهوری اسلامی هیچ اعتنایی به رعایت موازین حقوق بشر، قانون اساسی جمهوری اسلامی و حتی مقررات سازمان زندان‌ها ندارند. ارتباط این شرایط نا مناسب و اپیدمی سرطان و سایر بیماریهای مزمن در میان زندانیان سیاسی-عقیدتی اوین باید مورد مطالعه جدی واقع شود.

ابتلای فیزیکدان جوان امید کوکبی به سرطان کلیه به دلیل تاخیر چند ساله‌ی زندانبان از اعزام وی به بیمارستان که به بیرون آوردن دیرهنگام کلیه‌ وی انجامید سندی گویا در عدم رعایت حداقل حقوق زندانی در جمهوری اسلامی است. نمونه‌ی دیگر حسین رونقی است که علیرغم بیماری حاد کلیوی چند هفته است از فرط فشار زندانبانان در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد. نمونه‌ی سوم عیسی سحرخیز است که بعد از اعتصاب غذایی طولانی و در شرف مرگ به بیمارستان منتقل شد، و اکنون پزشکان تومور سرطان در غدد فوق کلیوی وی تشخیص داده‌اند که می‌بایست مدتها قبل معاینه و معالجه می‌شد. نمونه چهارم دکتر علیرضا رجایی است که بعد از اتمام بیش از پنج سال زندان اکنون با سرطان فک و صورت مواجه شده است. پزشکان از عدم اعزام وی به بیمارستان در زمان حبس شگفت زده شده‌اند. نمونه دیگر دکتر حسین رفیعی استاد شیمی سالمند بازنشسته دانشگاه تهران است که از بیماری‌های متعدد رنج می‌برد.

اینها تنها چند نمونه از زندانیان سیاسی-عقیدتی بیماری هستند که هنوز در قید حیاتند. محسن دکمه‌چی در زندان به دلیل ابتلا به سرطان معده جان داد. احمد قابل در زندان به سرطان مغزی مبتلا شد و به فاصله‌ی کوتاهی بعد از اعزام به بیمارستان – زمانی که دیگر کار از کار گذشته بود – از دنیا رفت.

برخلاف وعده‌ی آزادی زندانیان بیمار صعب العلاج یا سالمند در تبلیغات رسمی متاسفانه زندانیان سیاسی-عقیدتی عملا مشمول این وعده‌ها قرار نگرفته اند.

آقای رئیس جمهور!

اگرچه مسئولیت قوه قضائیه با شما نیست، اما شما عالی ترین مقام منتخب ایرانی هستید که مطابق قانون اساسی ایران سوگند خورده اید از حقوق مردم خود، من‌جمله آنان که به جرائم سیاسی محبوس شده اند، دفاع کنید. ما شاهد کوشش‌های تحسین‌برانگیز شما در سطح بین‌المللی برای حل مناقشه‌ی هسته‌ای، روابط عادلانه‌ی توأم با احترام متقابل با جهان، و ارائه‌ی سیمایی منطقی و عقلانی از ایران هستیم. امید داریم بهبود وضعیت حاد زندانیان سیاسی عقیدتی و رسیدگی بموقع به مطالبات درمانی آنها سیمایی انسانی تر از کشور شما به جهانیان ارائه کند.

اگر آزادی فوری این دسته از زندانیان مقدور نیست، خواهشمند است اجازه فرمایید هیأتی از پزشکان مستقل داخلی و یا سازمانهای پزشکی بین المللی (مانند پزشکان بدون ‌مرز، هلال احمر یا صلیب سرخ جهانی و سازمان ملل متحد) با این زندانیان و نیز زندانیان آزادشده ملاقات کنند، پرونده پزشکی آنان را مطالعه نموده و به مسئولان ایرانی برای حل مشکل آنها کمک کنند.

با احترام

۲۶ آوریل ۲۰۱۶

رونوشت:
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جمهوری اسلامی
سازمان پزشکان بی‌مرز
سازمان جهانی هلال احمر (صلیب سرخ جهانی)
سازمان ملل متحد

اسامی امضاکنندگان:

۱٫ ادوارد آبراهامیان (دانشگاه شهر نیویورک)
۲٫ اندرو آراتو (دانشگاه نیو اسکول)
۳٫ ژانت آفاری (دانشگاه کالیفرنیا، سنتا باربارا)
۴٫ ایان آنگوس (دانشگاه سیمون فراسر)
۵٫ طلال اسد (دانشگاه شهر نیویورک، مرکز تحصیلات تکمیلی)
۶٫ گیتانی چاکراورتی اسپیواک (دانشگاه کلمبیا)
۷٫ عبداللهی احمد النعیم (دانشگاه امری)
۸٫ گلبرگ باشی (دانشگاه پیس)
۹٫ لاوری براند (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
۱۰٫ مهرزاد بروجردی (دانشگاه سیراکیوز)
۱۱٫ شریف بسیونی (دانشگاه دپال)
۱۲٫ علی بنوعزیزی (بستن کالج)
۱۳٫ الیسون بوش (دانشگاه کلمبیا)
۱۴٫ شلدون پولاک (دانشگاه کلمبیا)
۱۵٫ مهدی تورج (دانشگاه کالج کینگ، کانادا)
۱۶٫ محمد توکلی طرقی (دانشگاه تورنتو، کانادا)
۱۷٫ پیتر جانسن (دانشگاه کلگری، کانادا)
۱۸٫ نوم چامسکی (انستیتو صنعتی ماساچوست – ام آی تی)
۱۹٫ وائل حلاق (دانشگاه کلمبیا)
۲۰٫ فرد دالمایر (دانشگاه نوتر دام)
۲۱٫ حمید دباشی (دانشگاه کلمبیا)
۲۲٫ فرهنگ رجائی (دانشگاه کارلتون، کانادا)
۲۳٫ سارا روی (دانشگاه هاروارد)
۲۴٫ ملکوم ریگزبی (دانشگاه هندرسون)
۲۵٫ جری زاسلو (دانشگاه سایمون فریزر)
۲۶٫ آندریا ستنتون (دانشگاه دنور)
۲۷٫ امیل سهلیه (دانشگاه شمال تگزاس)
۲۸٫ محمد سهیمی (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
۲۹٫ استوارت شار (کالج بروکلین، دانشگاه شهر نیویورک)
۳۰٫ هوشنگ اسفندیار شهابی (دانشگاه بستن)
۳۱٫ محمود صدری (دانشگاه تگزاس ومن)
۳۲٫ حسین عامری (دانشکده معادن کلرادو)
۳۳٫ محسن کدیور (دانشگاه دوک)
۳۴٫ ویلیام کرول (دانشگاه ویکتوریا، کانادا)
۳۵٫ حسین کمالی (کالج بارنارد، دانشگاه کلمبیا)
۳۶٫ سودیپا کویراج (دانشگاه کلمبیا)
۳۷٫ موسی گاردونو گارسیا (دانشگاه مستقل ملی مکزیک)
۳۸٫ سمیر گاندشا (دانشگاه سایمون فریزر)
۳۹٫ ویکتوریا گرازیا (دانشگاه کلمبیا)
۴۰٫ جفری گلدفارب (دانشگاه نیو اسکول)
۴۱٫ الن گلیبرت (دانشگاه دنور)
۴۲٫ امریتوس ایرین گندیزر (دانشگاه بستن)
۴۳٫ وارن گولدستین (دانشگاه هاروارد)
۴۴٫ بنفشه مدنی‌نژاد (دانشگاه ساوث وسترن)
۴۵٫ برینکلی مسیک (دانشگاه کلمبیا)
۴۶٫ ابراهیم موسی (دانشگاه نوتردام)
۴۷٫ مجتبی مهدوی (دانشگاه آلبرتا، کانادا)
۴۸٫ علی اکبر مهدی (دانشگاه دولتی کالیفرنیا، نورث ریج)
۴۹٫ تیموتی میچل (دانشگاه کلمبیا)
۵۰٫ علی میرسپاسی (دانشگاه نیویورک)
۵۱٫ آرش نراقی (کالج موراوین)
۵۲٫ مهرداد نورانی (دانشگاه تگزاس، دالاس – یو تی دی)
۵۳٫ مهدی نوربخش (دانشگاه هریسبرگ)
۵۴٫ پیمان وهاب‌زاده (دانشگاه ویکتوریا، کانادا)
۵۵٫ احمد هادوی (دانشگاه نورث وسترن)
۵۶٫ نادر هاشمی (دانشگاه دنور)
۵۷٫ ایلین هاگوپیان (کالج سایمون، بستن)
۵۸٫ نوبر هوسپیان (دانشگاه چپمن)
۵۹٫ اندریاس هویسن (دانشگاه کلمبیا)
۶۰٫ رکسان یوبن (کالج ولزلی)

 

* * * * * * * *

April 26th, 2016

Your Excellency, the President of the Islamic Republic of Iran, Dr. Hassan Rouhani

We the undersigned, a group of university professors in North America, write you concerning the dire circumstances of a number of political prisoners in Iran. It is our hope that you would consider intervening on their behalf and arranging for their immediate hospitalization under the care of competent and expert physicians.

Much distressing news is emerging concerning the battle some of these political prisoners are waging against cancer. It is common knowledge that in such cases the patient must be diagnosed in a timely manner and put under the care of competent physicians.

According to reliable sources, political prisoners are routinely denied access to immediate medical care. Prison authorities seem to habitually delay or limit access of inmates to the prison hospital. Medical care providers who have attended to these seriously ill prisoners have lacked proper medical qualifications. They may even have violated their medical oaths. We call upon you to order an immediate investigation of the medical files of the political prisoners named in this letter to ascertain the veracity of our charges.

Many of these political prisoners who are battling cancer are not allowed to visit outside hospitals specializing in oncology. The conditions of prisons add to the stress that cannot help but worsen their ailments. Prisoners who are serving their sentences often come under pressure to collaborate with the security forces as spies or to appear on national television and confess to crimes they have not committed.

Meanwhile, the entire prison is flooded in harmful and potentially carcinogenic telecommunication waves aimed at jamming mobile phones. Prisoners often complain of headaches that may be related to this reckless policy. Drinking water in Evin prison is not safe for consumption. Prisoners’ daily diet is poor and ill-suited to their conditions.

Prisoners are often subjected to psychological pressures which border on “white torture”. The families of these political prisoners are also under constant pressure. Contrary to the rules and regulations of Iranian prisons, political inmates are denied brief furloughs allowed to non-political prisoners.

The number of political prisoners that during the last few months have protested their conditions by engaging in hunger strike has increased. Some have gone so far as sewing their lips in protest. Unfortunately the judicial authorities in the Islamic Republic have no respect for the rudimentary principles of human rights, the Constitution of the Islamic Republic, or even their own rules and regulations governing prisons. The relationship between the totality of these conditions and the epidemic of cancer and other chronic diseases sweeping Iran’s prisons must be carefully studied.

The affliction of the young physicist Omid Kowkabi with cancer of the kidney and the reckless procrastinating policy of prison authorities in failing to provide him with proper care (leading to the removal of his kidney in a recent operation) is a glaring example of the condition we have outlined above.

We also bring to your attention another political prisoner, Hossein Ronaghi, who is suffering from severe kidney failure and who has started a hunger strike to protest his unbearable conditions.

The third example is Isa Saharkhiz who after a prolonged hunger strike is now diagnosed with the cancer of the adrenal glands – a condition that should have been diagnosed and treated much earlier.

The fourth case is Dr. Alireza Raja’i, who after enduring five years of imprisonment is now battling the cancer of the jaw and face. Physicians are dismayed that he was not reported for treatment in a timely fashion.

The fifth case is Dr. Hossein Rafi’i, retired professor of Chemistry at Tehran University, suffering from multiple ailments.

These are just a few, long suffering political prisoners who are still alive. Mohsen Dokmehchi lost his life to cancer while incarcerated. Ahmad Qabel was diagnosed with brain cancer while in prison. He died soon after he was sent to the hospital in the final stages of his affliction.

Contrary to the official promise by the state that old and sick prisoners would be freed to receive treatment, no such accommodations have been made for political prisoners.

Mr. President, although you are not in charge of the Judiciary, you remain the highest ranking elected official in Iran. As such, you are duty-bound to protect the basic rights of Iranian people and those imprisoned on political charges.

We are witness to your admirable work on the global stage for a peaceful resolution of the Iranian nuclear issues based on mutual respect. You have done much to achieve a more respectable image for Iran. We are confident that addressing the dire condition of political prisoners in Iran and their urgent medical needs will enhance the humanitarian image of Iran around the globe.

If the urgent release of these political prisoners is not possible, please allow for a group of independent specialist physicians from within Iran or international organizations such as Doctors without Borders, International Red Crescent/Red Cross and the United Nations) to visit these prisoners and those who have been recently released but who suffer from a variety of ailments. The physicians should be allowed to examine their medical files and assist the medical experts engaged in treatment of these individuals.

Respectfully

Ervand Abrahamian (City University of New York–CUNY)
Janet Afary (University of California Santa Barbara)
Hussein A. Amery (Colorado School of Mines)
Ian Angus (Simon Fraser University)
Abdullahi Ahmed An-Naim (Emory University)
Andrew Arato (New School University)
Talal Asad (CUNY Graduate Center)
Ali Banuazizi (Boston College)
Golbarg Bashi (Pace University)
M. Cherif  Bassiouni (De Paul University)
Mehrzad Boroujerdi (Syracuse University)
Laurie A. Brand (University of Southern California)
Allison Busch (Columbia University)
William Carroll (University of Victoria, Canada)
Houchang Esfandiar Chehabi (Boston University)
Noam Chomsky (Massachusetts Institute of Technology – MIT)
Hamid Dabashi (Columbia University)
Fred Dallmayr (University of Notre Dame)
Roxanne L. Euben (Wellesley College)
Samir Gandesha (Simon Fraser University)
Moisés Garduño Garcia (Universidad Nacional Autónoma de México)
Emeritus Irene Gendzier (Boston University)
Alan Gilbert (University of Denver)
Jeffrey Goldfarb (New School University)
Warren S. Goldstein (Harvard University)
Victoria de Grazia (Columbia University)
Ahmad Hadavi (Northwestern University)
Elaine C. Hagopian (Simmons College, Boston)
Wael Hallaq (Columbia University)
Nader Hashemi (University of Denver)
Nubar Hovsepian (Chapman University)
Andreas Huyssen (Columbia University)
Peter R. Johnson (University of Calgary, Alberta, Canada)
Mohsen Kadivar (Duke University)
Hossein Kamaly (Barnard College, Colombia University)
Sudipta Kaviraj (Columbia University)
Banafsheh Madaninejad (Southeastern University)
Mojtaba Mahdavi (University of Alberta, Canada)
Ali Akbar Mahdi (California State University, Northridge)
Ali Mirsepassi (New York University)
Brinkley Messick (Columbia University)
Timothy Mitchel (Columbia University)
Ebrahim Moosa (University of Notre Dame)
Arash Naraghi (Moravian College)
Mehdi Noorbaksh (Harrisburg University)
Mehrdad Nourani (University of Texas, Dallas–UTD)
Sheldon Pollock (Columbia University)
Farhang Rajaee (Carleton University, Canada)
Malcolm L. Rigsby (Henderson State University)
Sara Roy (Harvard University)
Mahmoud Sadri (Texas Woman’s University)
Muhammad Sahimi (University of Southern California)
Emile Sahliyeh (University of North Texas)
Stuart Schaar (Brooklyn College, City University of New York)
Gayatri Chakravorty Spivak (Columbia University)
Andrea L. Stanton (University of Denver)
Mohamad Tavakoli-Targhi  (University of Toronto, Canada)
Mahdi Tourage (King’s University College, Canada)
Peyman Vahabzadeh (University of Victoria, Canada)
Jerry Zaslove (Simon Fraser University)

Copies to:
Minister of Health and Medical Training of the Islamic Republic of Iran
Doctors Without Borders
International Red Crescent/Red Cross
United Nations