جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی؛ از این همه ظلم به خدایمان پناه می بریم

به دنبال بدرفتاری ها و ضرب و شتم صورت گرفته با ابو الفضل قدیانی عضو ارشد و دربند سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، خانواده های زندانیان سیاسی در نامه ایی سرگشاده این بار نه خطاب به مسوولان و مقامات قضایی که خطاب به پروردگارشان از ظلمی که به آنها و عزیزان در بندشان می رود نوشتند و شکایت خود را پیش او بردند.

به گزارش کلمه، خانواده زندانیان سیاسی در این نامه با اشاره به اینکه چهارمین رمضان را نیز با چاشنی ظلم آغاز کرده اند، نسبت به وضعیت سلامت ابوالفضل قدیانی که اکنون در اعتراض به رفتاری های صورت گرفته با خود اعتصاب غذا کرده است ابراز نگرانی کرده و تاکید کرده اند که این برخورد تنها قلب او و خانواده اش را نیازرده بلکه هر انسان آزاده و صاحب وجدانی را نیز به فغان آورده است.

کلمه روز گذشته خبر داده بود که ابوالفضل قدیانی که روز گذشته با ضرب و شتم ماموران زندان اوین و با پای برهنه با غل و زنجیر به بیمارستان پارس تهران منتقل شده بود در اعتراض به این رفتار غیرانسانی دست به اعتصاب غذا زده است.

این زندانی سیاسی بیمار است و تاکنون سه بار قلب وی مورد عمل جراحی قرار گرفته ولی هربار پس از عمل جراحی به جای استراحت و طی کردن کامل دوران نقاهت به زندان بازگردانده شده، این در حالی است که کمیسیون پزشکی قانونی ۴ ماه مرخصی برای انجام معاینات و مراقبت از وی را توصیه اکید کرده است.

نامه خانواده های زندانیان سیاسی در محکومیت برخوردهای غیرانسانی با ابوالفضل قدیانی که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم حبّب الیّ فیه الاحسان و کرّه الیّ فیه فسوق و العصیان و حرّم علیّ فیه السّخط و النّیران بعونک یا غیاث المستغیثین

خداوندا در این ماه پربرکت تو و به دعوت تو به میهمانی ات آمده ایم و تمنای احسان و لطف و کرمت و دوری از فسق و عصیان و حرمت غضب و آتشت را داریم که تویی فریاد رس فریاد خواهان!

خداوندا ما خانواده های زندانیان سیاسی چهارمین رمضان را با چاشنی ستم آغاز کردیم و آن را به امید بازگشت ستم گران به سوی تو و رفع ستم از خود و عزیزانمان تمام می کنیم. رمضان را با امید نرم شدن دل ها و سبک شدن بارگناهان با توبه و استغفار و طلب رحمت و بخشایش تو آغاز می کنیم و به امید توشه اندوزی در شب های قدرش آن را سپری می کنیم و به امید جشن فطرش و پاداش معنوی از جانب تو. اما چگونه می توان درکشور اسلامی مان در ماه مبارک رمضان چشم داشت به اثرات روزه داری و شب زنده داری حاکمان و مسئولان نداشت. اصد افسوس وقتی که ما باز هم با خوش بینی، تدبیر را در مسئولان مدعی مسلمانی مان جستجو می کنیم ناگاه حرکتی دون شأن آدمیت از جانب برخی از آنان ما را از رویای خوش بازگشت عقل و اندیشه به جای بی خردی و گزاف گویی و گزاف خواهی، بیرون می کشد و به جهان واقعیت پرتاب می کند!

خدایا تو خوب می دانی آن چه که با یکی از بهترین بندگان خوب و مخلصت در همین ماه رمضان توسط پلید مردمانی که نام مسلمانی را یدک می کشند شد، تنها قلب او و خانواده اش را نیازرد بلکه هر انسان آزاده و صاحب وجدانی را که الفبای انسانیت را می شناسد، به فغان آورد! قدیانی بنده محبوب تو که همه عمر را به خدمت خلق تو گذرانده و اندک کژی در رفتار و کردارش نبوده و نیست. پیر فرزانه ای که باید در سال های آخر عمر بر کرسی اندرز جوانان این دیار و عبرت خوانی مردمان روزگار از گذشته خویش نشیند و به ستم محبس نشین شده و قلب بیمارش در کنار یاران دربند به درد بی قراری های مام وطن آن چنان تند می تپد که گویی تاب از کف داده است!

ما جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی در این ماه عزیز مانده ایم مخاطب نوشتار خویش را چه کسی یا کسانی یا نهاد و نهادهایی قرار دهیم؟ برای کدامین گوش شنوا بگوییم و بنگاریم و کدامین چشم عبرت بین را به مدد بطلبیم؟ از مسئولین که هیچ اعجازی ممکن نیست که هرخلاف کاری را قانونی و حق مسلم خویش می پندارند از حصر شیخ و میر و همسر بزرگوارش و ستمی که به خانواده این بزرگان روا می دارند تا سایر زشت کاری های غیرقانونی شان. از بزرگان اندیشمندانمان نیز کاری برنیاید و مراجع عالیقدر مستقلمان نیز جز تسلا و تکرار وعده های قرآنی که دلمان را آرام می کند و فرزندانمان را که پاسخ فوری تری می طلبند راضی نمی کند، برایمان ندارند و مردمان عزیز و همراهمان نیز با شنیدن دلگویه های ما تنها آب به چشم می آورند و لب به دندان می گزند. پس بگذار خدای رمضان را که عالم محضر اوست شاهد بگیریم بر همه ستمی که این روزها بر ما و عزیزانمان می رود. ستمی که بر عزیزانمان می رود از قدیانی عزیز که سمبل آزادگی در دو رژیم بوده و هست و تن رنجورو قلب بیمارش با دست پلید مردمان سیاه دل بدکار رنجه تر می گردد تا زندانیان در تبعید که بیش از خودشان خانواده هایشان رنج فراق می برند و دشواری راه را متحمل می شوند برای یک چند لحظه دیدار و نگاه های باحسرت و تا زوجین جوانی که هنوز در حسرت تنها یک روز مرخصی مانده اند تا زندگی مشترک را در لابلای راه های منتهی به اوین و رجایی شهر و دیگر زندان های آباد شده ایران اسلامی فراموش نکنند! و تا زندانی خاص جمهوری اسلامی که کینه ها مانند تار عنکبوت و البته به همان سست بنیادی پیرامونش را گرفته تا صدای حقش خفه شود و اراده تو بلندتر شدن صدای حق است که «کلمة الله هی العلیا»

بارخدایا تو را به حق این ماه عزیز و شب های قدرش سوگند می دهیم دل های ما را که رنج این روزگاران و زمامداران بی مقدار در برابر کبریا و عظمت تو زخم دارش کرده آرام بخشی و به فرزندان ما نیز صبر جمیل عطا کنی و بر این ملت فهیم و رشید رحم آوری که بی تدبیری حاکمان از خلق برگشته و رضای تو از دست داده شان بیش از این کشورشان را به ورطه نابودی نکشند. خداوندا ما می دانیم که تو از رفتار این عمله های جور رضایت نداری پس ما را نیز در این بی رضایتی و نه گفتن به ظلم مستدام بدار و هرگز مگذار برای استیفای حقوق از دست رفته مان سر مقابل غیر تو خم کنیم و از بندگان سفله تو تمنای آن چه را کنیم که تنها به اراده تو محقق می شود.

اللهم اصلح کل فاسد من امور المسلمین

اللهم غیّر سوء حالنا به حسن حالک

برحمتک یا ارحم الراحمین

یازدهم رمضان المبارک ۱۴۳۳ (دهم مردادماه ۱۳۹۱)

جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی