ایران «هفتمین کشور سانسورکننده» در جهان است

 کمیته دفاع از روزنامه نگاران که مقر آن در نیویورک است روز سه‌شنبه اول اردیبهشت فهرست دولت‌هایی که بیشترین سانسور را در جهان اعمال می‌کنند اعلام کرد که در آن جمهوری اسلامی ایران جزو ده کشور اول این فهرست است.

بر اساس گزارش سالانه کمیته دفاع از روزنامه نگاران، هفت کشور از ده کشوری که بیشترین سانسور را در جهان اعمال می‌کنند، در قاره آسیا قرار دارند.

در صدر این ۱۰ کشور، اریتره در شمال آفریقا جای گرفته و به دنبال آن، کره شمالی و عربستان سعودی، در ردیف‌های دوم و سوم ایستاده‌اند.

کمیته دفاع از روزنامه نگاران، کشورهای اتیوپی، جمهوری آذربایجان، ویتنام، جمهوری اسلامی ایران، جمهوری خلق چین، میانمار (برمه سابق) و کشور کمونیستی کوبا در مجاورت آمریکا را به ترتیب در مرتبه چهارم تا دهم قرار داده و می‌گوید که این فهرست، پیامد پژوهشی است که در مورد تاکتیک‌های سانسور رسانه‌ها انجام شده است.

این گزارش سالانه، تاکتیک‌های اعمال سانسور را هم که در این ۱۰ کشور اجرا می‌شوند، از زندانی کردن روزنامه نگاران تا به کارگیری قوانین سرکوب و نیز آزار و اذیت اهل قلم و ایجاد محدودیت در زمینه دسترسی شهروندان به اینترنت را برشمرده است.

در گزارش همچنین تاکید شده که سانسور در کشورهای دیکتاتوری، در مواردی با حمله به محل نشریات، توقیف و تهدید و ارعاب روزنامه نگاران همراه است.

در گزارش پژوهشی کمیته دفاع از روزنامه نگاران، نام ایران در ردیف هفتم، پیش از نام چین آمده و گفته می‌شود که دولت جمهوری اسلامی از بازداشت‌های دسته‌جمعی و خودسرانه، به عنوان وسیله‌ای برای واداشتن دگراندیشان به سکوت و تبعید تحمیلی و ناخواسته روزنامه نگاران ایرانی استفاده می‌کند.

گزارش همچنین می‌گوید که هیات حاکمه ایران، پوشش برخی از موضوعات را هم از طریق حلقه کوچکی از روزنامه نگاران و رسانه‌های خودی کنترل می‌کند.

در شرح چگونگی اعمال سانسور در ایران، کمیته دفاع از روزنامه نگاران در گزارش سالانه خود به شیوه‌های گوناگون اشاره دارد؛ از جمله می‌گوید که مقام‌های جمهوری اسلامی یکی از شدید‌ترین سانسور‌ها را در اینترنت اعمال می‌کنند که در جهان کم نظیر است، به این ترتیب، میلیون‌ها ایرانی از دسترسی به میلیون‌ها وبسایت مانند سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی محرومند.

در دنباله گزارش مربوط به ایران آمده است که ریاست جمهوری حسن روحانی هم، به رغم وعده‌های انتخاباتی که داده شد و سازمان ملل به اجرای آن وعده‌ها امید بست، موجب هیچ‌گونه بهبودی در وضعیت سانسور نشده و آقای روحانی تلاشی برای تجدید فعالیت انجمن روزنامه نگاران ایران با چهار هزار عضو انجام نداده و فعالیت این سازمان حرفه‌ای از سال ۲۰۰۹ میلادی، به عبارتی از شش سال پیش همچنان ممنوع بوده است.

کمیته دفاع از روزنامه نگاران در مورد سایر دولت‌هایی که بیشترین سانسور را در جهان اعمال می‌کنند، مواردی را ذکر کرده که کم و بیش شبیه یکدیگر هستند و جالب اینکه در فهرست این گزارش، نام کشورهایی مانند افغانستان و عراق دیده نمی‌شود.

رادیوفردا