بیانیه خانواده‌های زندانیان سیاسی: از شر ستم‌های مستمر کودتاگران به خدا پناه می‌بریم

   جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با صدور بیانیه ای، تاکید کردند که ستم های مستمر به زندانیان سیاسی همچنان ادامه دارد و از شر حامیان کودتاگران و اختلاس گران مدعی پاک دستی و غارت گران بیت المال، تنها باید به خدای یگانه قهار پناه برد.

به گزارش کلمه، در بخشی از این بیانیه که خطاب به مردم صادر شده، آمده است: دوست داشتیم دست کم در این هفتمین رمضانی که از کودتای انتخاباتی ۸۸ می گذرد طعم شیرین رأفت و مدارا را بچشیم زخم های کهنه مان را خود تیمار کنیم. اما دریغ که تازیانه ستم هم چنان آزادگان دربند و خانواده های دردکشیده شان را می نوازد. هم چنان زندانیان سیاسی چون مجیز نمی گویند و دست از عدالت طلبی و حق گویی برنمی دارند و تسلیم ظلم بی امان نمی شوند، از حقوق اولیه شان محرومند.

متن این بیانیه را در ادامه بخوانید:

به نام خدا

مردم شریف ایران

دوست داشتیم در آستانه توافق در مذاکرات هسته ای، همراه با همه ایرانیان وطن دوست و صلح طلب خود را آماده سرور همگانی کنیم. دوست داشتیم همه تلخی های این سال های ستم را به شکرانه موفقیت دولت تدبیر و امید در عرصه دیپلماسی و سیاست خارجی به دست فراموشی بسپاریم. دوست داشتیم دست کم در این هفتمین رمضانی که از کودتای انتخاباتی ۸۸ می گذرد طعم شیرین رأفت و مدارا را بچشیم زخم های کهنه مان را خود تیمار کنیم. اما دریغ که تازیانه ستم هم چنان آزادگان دربند و خانواده های دردکشیده شان را می نوازد. هم چنان زندانیان سیاسی چون مجیز نمی گویند و دست از عدالت طلبی و حق گویی برنمی دارند و تسلیم ظلم بی امان نمی شوند، از حقوق اولیه شان محرومند. و هم چنان همه اعضای خانواده های زندانیان سیاسی همراه با عزیزان مظلومشان شکنجه روحی می شوند. و اسفا که همه این ها در کشوری انجام می شود که پسوند اسلامی را یدک می کشد. کشوری که قرار بود مدل حکومتی به اصطلاح وام گرفته از زمامداری مولای متقیانش الگوی جهانیان باشد و اینک عبرت است!

هنوز نه فقط بازجوهای سپاه بلکه به نام بازجوهای وزارت اطلاعات دولت منتخب اعتدال گرا فرزندان این دیار را وقت و بی وقت فرا می خوانند و کینه توزانه بازخواست می کنند و تقاص هم دلی و هم زبانی با دولت تدبیر و امید را از آنان می کشند. هنوز در زندان ها درهای آهنین سلول های انفرادی به روی زندانیان سیاسی بی گناه قفل می شود. هنوز بازداشت های موقت به درازا می کشد. هنوز بازجویی ها نفس گیر است. هنوز محرومیت برخی زندانیان بند ۲۴۰ از هواخوری معمول موجب حیرت ماست! هنوز دادگاه ها با تأخیرهای بی دلیل برگزار می شود یا نمی شود و کسی هم خود را ملزم به پاسخ گویی نمی داند. هنوز به بهانه های واهی حکم های سنگین می دهند. هنوز بازجوها برای صدور حکم فرمان می دهند و مداخله می کنند و فضولی می کنند. هنوز معدود قاضی های به مزدوری شناخته شده دین به دنیا فروخته با بازجوها هم دستی می کنند، متهمین بی گناهشان را به اعتراف ملزم می کنند تا مستندات لازم برای صدور احکام ظالمانه شان داشته باشند و آن ها را در صورت عدم همکاری تهدید به صدور حکم های سنگین تر می کنند. هنوز پدر و مادرها تهدید می شوند. همسرها و فرزندان تهدید می شوند. هنوز دروغ می گویند، تهمت می زنند، توهین می کنند. هنوز زنان جوان را توصیه به طلاق و جدایی از همسران ستم دیده شان می کنند. هنوز کینه توزی تنها دلیل صدور احکام سنگین است.

هنوز باید زندانیان سیاسی و خانواده هایشان حقوق مسلم و اولیه شان را تمنا کنند. هنوز مردان خُرد بی خرد تکیه زده بر کرسی قضاوت، بزرگان را به زعم خود مجازات می کنند و به واقع هیزم آتش سوزنده جهنم را برای خویش مهیا می سازند.

هنوز عزیزانی را که حکم شان به پایان رسیده به بهانه های واهی در محبس نگاه می دارند. هنوز در دستگاه قضای کشور اسلامی مان انسانیت و شرف و مسلمانی واژه های گم شده اند وقتی که اشک چشم مادران و پدران پیر و بیمار و همسران منتظر و فرزندان بی قرار اندک تأثری در دل بیمار آنان که باید حکمی به عدالت امضا کنند، نمی گذارد. هنوز دادستان در برج عاجش نشسته و بندگان عزیز و کریم خدا را از بالا می نگرد و کوچک می بیند و خود را بزرگ می پندارد و مقامش را جاودان و عمرش را باقی و جانش را مانا می انگارد.

هنوز سیاست النصر بالرعب را برای ساکت کردن منتقدان و ایجاد خفقان کارآ می دانند هنوز می گیرند و می برند و می بندند. هنوز برای خانواده هایی که وضعیت عزیزانشان را روشنگری می کنند به جرم تبلیغ علیه نظام حکم تعزیری می دهند تا از بقیه چشم زهر بگیرند. هنوز خود سیاه کاری می کنند و دیگران را به سیاه نمایی متهم می کنند. هنوز هم …

این همه ستم در کشوری برقرار است که مسئولانش برای ظلمی که به مردمان کشورهای همسایه می شود اشک تمساح می ریزند. مانند پدری که ستم به اهل خانه اش را روا می دارد و مدافع حقوق از دست رفته اهل و عیال همسایه است!

و ما خانواده های زندانیان سیاسی از شر همه این ستم های مستمر از جانب حامیان کودتاگران مدعی پاک دستی و اختلاس گران و غارت گران بیت المال و ایادی شان تنها به خدای یگانه قهار پناه می بریم و خودمان و عزیزانمان را به او می سپاریم که وعده فنای ستم و ستمگران را داده است. به هم او که یاری خواستن مظلوم در برابر ستمگران را و بلند کردن صدای فریادش را می پسندد و توصیه می کند. هم او که پناه گاه مظومان است.

هم وطنان عزیز

ما خانواده های زندانیان سیاسی با نگاشتن این سطور خواستیم به شما عزیزان یادآور شویم که در سالی که به نام هم دلی و همزبانی با دولت نام گذاری شده است، اقتدارگرایان تمام توش و توانشان را به کار گرفته اند که دولت را در عرصه سیاست داخلی ناکارآمد جلوه دهند. افسوس که اگر فساد به قوه مقننه راه نیافته بود و نمایندگان مجلس به گرفتن مال حرام عادت نکرده بودند می توانستیم انتظار داشته باشیم که وظیفه نظارتی شان را خوب انجام دهند و پاسخ این همه بی عدالتی را از قوه قضائیه بطلبند اما افسوس که نمایندگان واقعی مردم به خانه ملت راه نیافته اند و اینک باید مخاطب نوشتارها و گفتارهای ما مظلومان خود شما مردم آگاه و دردآشنا باشید. و کاش رئیس جمهور محترم برای دفاع از حقوق ملت با تذکر قانونی اساسی به این وظیفه خطیر خویش نیز توجه بیشتری نشان می داد.

و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون

جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی

لیالی قدر رمضان المبارک ۱۴۳۶

منبع :کلمه