سازمان عفو بین‌الملل به محاکمات غیرعادلانه، زندان و شلاق برای هنرمندان و فعالین اعتراض کرد

امنستی سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای، به احکام محکومیت صادره برای آرش صادقی، گلرخ ابراهیمی و کیوان کریمی اعتراض کرد.

به گزارش «سحام» در بیانیه سازمان عفو بین‌الملل آمده است: محکومیت و زندان هنرمندان و فعالین، محاکمات به شدت غیر عادلانه بدون تضمین و غرق در اختلالات، تنها چیزی است که بعد از اعمال حق آزادی بیان اتفاق می‌افتد: این واقعیت زندگی در ایران است.
امروز فسیتوال بین‌المللی فیلم‌های مستند در «پامپلونا پونتو دِ ویستا Pamplona Punto de Vista» پایان می‌پذیرد و برای اولین بار فیلم مستندی ساخت فیلم‌ساز ایرانی «کیوان کریمی» که به شش سال زندان و ۲۲۳ ضربه شلاق محکوم شده است، در اسپانیا به نمایش گذاشته شد.

در حالی که انتظار فضای باز و کسب آزادی‌های مدنی بعد از وقایع اخیر ایران می‌رفت، مقامات ایران به محکوم و زندان کردن بسیاری از هنرمندان، ژورنالیست‌ها و فعالین ادامه می‌دهند. محکومیت‌ها اغلب بر پایه «جرایم»ی که خیلی ضعیف تعریف شده، صورت می‌گیرد. عفو بین‌الملل معتقد است که از این اعمال برای محدود کردن اعمال صلح‌آمیز آزادی بیان استفاده می‌شود.

یکی از آخرین موارد، کیوان کریمی است که به ۶ سال حبس و ۲۲۳ ضربه شلاق به‌خاطر «توهین به مقدسات»، «تبلیغ علیه نظام» و اتهامات دیگر، محکوم شده است.

عفو بین‌الملل متوجه شده که تا آخرین جلسه محاکمه، این فیلم‌بردار با اتهام «توهین به مقدسات اسلامی» به‌خاطر ویدئوی موزیکی که مقامات در دیسک سخت کامپیوتر او پیدا کردند، مواجه نبوده و این اتهام بنابر گزارشات برای او شش سال زندان را به همراه داشته است… قبلا او به «تبلیغ علیه نظام» محکوم شده بود، وضعیتی که قبلا در قضاوت انجام شده ذکر نشده بود. اتهام دوم به‌خاطر فیلمی که در سال ۲۰۱۲ ساخته است، با نام «نوشتن روی سحر» که در رابطه با نقاشی‌های روی دیوار در تهران می‌باشد. به جز کلیپی که روی یوتوپ پست شده، این فیلم به شکل عمومی نمایش داده نشده است. بعد از دستگیری، کیوان کریمی در سلول انفرادی در زندان اوین بدون دسترسی به وکیل، نگهداری شد. عفو بین‌الملل کمپینی را برای فراخوان به لغو محکومیت او شروع کرده است.

این روند علیه افراد صلح‌جو مرتبا در ایران تکرار می‌شود. مورد مربوطه دیگری به یک زوج محکوم دیگر در اوت گذشته برمی‌گردد: «آرش صادقی»، یک فعال دانشجویی، و همسرش «گلرخ ابراهیمی» که به ترتیب به‌خاطر فعالیت‌های‌شان در شبکه‌های اجتماعی به ۱۵ و ۶ سال محکوم شده‌اند. به وکلایی که توسط آرش صادقی انتخاب شده‌اند، اجازه دسترسی به خلاصه پرونده و یا پروسه دستوری (احتمالا منظور روند پرونده است) داده نشده و حتی برای یک‌بار هم (احتمالا منظور این است که اجازه صحبت با وکیل را نداشته‌اند) دادگاه تنها اجازه دفاع توسط یک وکیل مشخص را داد که آرش آن‌را رد کرد و بنابراین محاکمه بدون کمک قانونی صورت گرفت.

در ایران اغلب در دادگاه‌ها تضمین دسترسی به عدالت را نقض می‌کنند، به‌ویژه دادگاه‌های انقلاب که سخت‌ترین مجازات‌ها را صادر می‌کنند. آنهایی که به جرایم مربوط به امنیت و یا جنایت سازمان‌یافته متهم هستند و در معرض مجازات‌هایی مانند قطع عضو، حبس ابد و مرگ قرار می‌گیرند، تنها می‌توانند وکیل مدافع خود را در جریان پروسه دستوری انتخاب کنند و آن‌هم از بین لیستی از وکلا که توسط رئیس (قوه قضاییه).

در ماه ژوئن گذشته یک قانون جنایی جدید در سیستم حقوقی ایران اتخاذ شد. در بین رفرم‌هایی که معرفی شده، در ظاهر یکی از درخواست‌های همیشگی عفو بین‌الملل گنجانده شده است: حق دسترسی و انتخاب وکیل از زمان دستگیری و در جریان پروسه تحقیقات. گرچه این حق برای تمامی مدعی علیه‌ها وجود دارد، ولی محاکماتی که از طرف دادگاه‌های انقلاب برگزار می‌شوند شامل این رفرم‌ها نیستند و بنابراین میثاق بین‌المللی در رابطه با حقوق مدنی و سیاسی را نقض می‌کنند، میثاقی که ایران از سال ۱۹۷۵ عضوی از آن است؛ این‌که همه حق دارند که به محاکمه‌ای عادلانه دسترسی داشته باشند که این شامل حق انتخاب وکیل در تمامی مراحل پروسدور جنایی می‌شود. این نه تنها نقض قانون بین‌المللی است بلکه نقض سیستم خود ایران نیز هست، زیرا که این حق در قانون اساسی ایران آورده شده است.

کیوان کریمی، گلرخ ابراهیمی و آرش صادقی اسامی‌ای هستند که تمامی مردم ایران را که امروزه هنوز حق یک محاکمه عادلانه برای‌شان تضمین نیست، نمایندگی می‌کنند و تمامی این‌ها تنها به‌خاطر استفاده از «حق آزادی بیان» است.

Iran: unfair trials, imprisonment and whips for artists and activists
Convictions and imprisonments of artists and activists merely peaceful exercise of the right to freedom of expression that occur after grossly unfair trials without guarantees and plagued by irregularities: this is the reality of life in Iran. Today ends the international documentary film festival in Pamplona Punto de Vista, which has premiered for the first time in Spain the documentary by the Iranian filmmaker, Keywan Karimi, was sentenced to six years in prison and 223 lashes.
Despite expectations of openness and obtain civil liberties raised by recent events, the Iranian authorities continue condemning and imprisoning many artists, journalists and activists. Convictions are often based on poorly defined as “crimes” Amnesty International believes that are used to restrict the peaceful exercise of the right to freedom of expression.
One of the recent cases is the Iranian Kurdish filmmaker, Keywan Karimi, who has been sentenced to six years in prison and 223 lashes for receiving “insulting Islamic sanctities” and “propaganda against the system” among other charges. Amnesty International understands that until the final hearing of the trial not to filmmaker who faced the charge of “insulting Islamic sanctities” because of a music video that authorities had found on the hard drive of your computer, which is reported which imposed the sentence of six years in prison. Previously he was accused of “propaganda against the system”, a position that was not mentioned at all in the judgment. The latter charge is credited for his 2012 film Neveshtan Rooye Shahr which deals with Tehran street graffiti. Barring a trailer posted on YouTube, the film has not been screened publicly. After his arrest, Keywan Karimi was held in solitary confinement in Evin prison in Tehran, without access to a lawyer. Amnesty International has launched a campaign calling for the annulment of his sentence.
This pattern of action against peaceful people is continuously repeated in Iran. Another relevant case is that of the doomed couple last August: Arash Sadeghi, a former student activist, and his wife Golrokh Ebrahimi, sentenced to 15 and 6 years respectively for their activism on social networks. It has not been allowed lawyers chosen by Arash Sadeghi deal with the case cannot access the summary, or in the instructional process, not once open the oral process. The Court allowed the defense only by a lawyer, an offer rejected Arash so there was no legal assistance at trial.

In Iran, court proceedings often violate guarantees of access to justice. In particular the revolutionary courts, involving the most severe penalties. Those accused of crimes related to security or organized crime, subject to penalties of amputation, life imprisonment and death penalty can only choose their defense counsel during the process of instruction and within a list of lawyers approved by the Head of the
In June last year, a new criminal procedure code was adopted in the Iranian legal system. Among the reforms introduced appears one that has always been requests from Amnesty International: the right of access and choice of a lawyer at the time of arrest and during the process of investigation or research. However, this right is enjoyed by all the defendants. Processed by the Revolutionary Courts will not benefit from these reforms. Thus, it is violating the International Covenant on Civil and Political Rights, which Iran is a party since 1975, the right of everyone to have access to a fair trial. This includes the right to choose a lawyer at all stages of criminal proceedings. Not only is a violation of international law, but also represents a violation of the Iranian system itself, as its Constitution also provides for this right.
Keywan Karimi, Golrokh Ebrahimi, Arash Sadeghi … these names represent all people in Iran who today still do not have guaranteed their effective right to a fair trial. And all persecuted just for peacefully exercising their right to freedom of expression people.

سحام نیوز