بیانیه ۳۷ زندانی انتخابات ۸۸: دولتمردان روشن کنند در این وقایع چه جایگاهی دارند

سی و هفت  زندانی سیاسی حوادث پس از انتخابات محبوس در زندان های سراسر کشور در بیانیه ای با محکوم کردن آنچه در روز عید غدیر بر دختران موسوی در ملاقات با پدر و مادرشان رفته است نوشته اند: در عید غدیر بجای رفع حصر، سیلی به صورت دختران میرحسین نواخته شد و در همین ایام از درمان ضروری بیماری خطیر آقای کروبی ممانعت به عمل آمد؛ اقداماتی که امروزه بدنام‌ترین حکومت‌ها نیز از آن اجتناب می‌کنند.

به گزارش کلمه، این زندانیان سیاسی با تاکید بر اینکه با آمران و عاملان مظالم و فجایع سالهای گذشته سخنی نیست که علی ابصارهم غشاوة. خاطرنشان ساخته اند: درک این نکته نیز دشوار نیست که برخورد‌های عصبی آن‌ها انتقام گیری از مردم به دلیل رایشان در انتخابات اخیر است ولی انتظار از دولتی که در می‌تینگ‌های انتخاباتی خود اعلام کرده است در دولت آن‌ها دیگر حصری نخواهیم داشت متفاوت است. طبعا قصد بالا بردن انتظارات از دولت نوپایی را نداریم که در معرض انواع فشارهاست ولی از دولتمردان می‌خواهیم روشن کنند در این وقایع در چه جایگاهی قرار دارند؟ در دولت قبل وزارت اطلاعات آن دولت عهده دار حصر و محدودسازی آقایان موسوی و کروبی بود، و برخوردهای سخیف آن‌ها نیز مطابق شأن‌‌ همان دولت بود ولی امروز نقش دولت چیست؟

متن این بیانیه که در اختیار کلمه قرار گرفته است به شرح زیر است:

به نام خدا

الْمُلْکُ یَبْقَى مَعَ الْکُفْرِ وَلَا یَبْقَى مَعَ الظُّلْمِ

ملک و حکومت با کفر برقرار می‌ماند ولی با ظلم دوامی نخواهد داشت.

ملت بزرگ ایران در آستانه هزارمین روز حصر زورمدارانه و غیرقانونی رهبران غیور و عزتمند جنبش سبز آقایان مهندس موسوی، حجت الاسلام و المسلمین کروبی و سرکار خانم رهنورد است؛ حصری که با هیچ اصل قانونی، شرعی، اخلاقی و انسانی سازگار نیست.

صاحبان زر و زور و تزویر در چهار سال گذشته با بکارگیری همه بلندگو‌ها و امکانات تبلیغی خود هر چه خواستند علیه این بزرگواران مظلوم گفتند و هیاهو و هلهله به پا کردند و هر چه توانستند علیه آن‌ها و خانواده‌های بی دفاعشان انجام دادند تا شاید نام بزرگ آن‌ها را از اذهان مردم بزدایند و محبوبیت آن‌ها را تحت الشعاع دروغ پراکنی‌های مداوم خود قرار دهند. ولی بر خلاف انتظار زورمداران و کینه توزان، خداوند جایگاه آنان را در دل‌ها و قلب‌های مردم هر روز بالا‌تر و بالا‌تر برد. شعارهای مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر که سرشار از احساس و احترام نسبت به رهبران جنبش سبز و خواهان پایان حصر‌ها و حبس‌های ظالمانه بود مقام رفیع آنان را نزد مردم نشان داد. نتیجه انتخابات و رای ۹ درصدی مردم به نامزد نماینده ظلم‌ها و ظلمت‌های سالهای گذشته نیز «نه» بزرگ ملت ایران به حبس‌ها و حصرهای ظالمانه و سرکوب‌های آن سال‌ها و عقل گریزی و عدل ستیزی آن دوران عافیت سوز بود.

با تشکیل دولت جدید و رای مردم به اعتدال و عقلانیت، باید افزون بر دولت، سایر ارکان نظام و حاکمیت نیز از خواست مردم تبعیت می‌کردند و به جای افراط‌گری‌ها و کینه ورزی‌های گذشته در مواجه با خواست‌ها و مطالبات مردم رویکردی عقلانی در پیش می‌گرفتند. وعده‌های ضمنی و صریح برخی از مسئولان در مورد پایان حصر غیرقانونی آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد در عید غدیر بارقه‌ای از امید در میان مردم به وجود آورد، ولی آنچه در عمل اتفاق افتاد نقطه مقابل آن قول‌ها و وعده‌ها، و انتظارات مردم بود.

در عید غدیر بجای رفع حصر، سیلی به صورت دختران میر حسین نواخته شد و در همین ایام از درمان ضروری بیماری خطیر آقای کروبی ممانعت به عمل آمد؛ اقداماتی که امروزه بدنام‌ترین حکومت‌ها نیز از آن اجتناب می‌کنند. عمق ظلم و ستم جاری، در گزارش دختران میرحسین موسوی از برخوردهای وقیحانه روز عید غدیر با آن‌ها و همچنین از نامهٔ سراسر مظلومیت اخیر سرکار خانم کروبی به رییس جمهور آشکار است.

ما را با آمران و عاملان مظالم و فجایع سالهای گذشته سخنی نیست که علی ابصارهم غشاوة. درک این نکته نیز دشوار نیست که برخورد‌های عصبی آن‌ها انتقام گیری از مردم به دلیل رایشان در انتخابات اخیر است ولی انتظار از دولتی که در می‌تینگ‌های انتخاباتی خود اعلام کرده است در دولت آن‌ها دیگر حصری نخواهیم داشت متفاوت است. طبعا قصد بالا بردن انتظارات از دولت نوپایی را نداریم که در معرض انواع فشارهاست ولی از دولتمردان می‌خواهیم روشن کنند در این وقایع در چه جایگاهی قرار دارند؟ در دولت قبل وزارت اطلاعات آن دولت عهده دار حصر و محدودسازی آقایان موسوی و کروبی بود، و برخوردهای سخیف آن‌ها نیز مطابق شأن‌‌ همان دولت بود ولی امروز نقش دولت چیست؟

باید روشن شود که مسئولیت این اقدامات غیرانسانی با کیست و تا کجا و تا به کی قرار است ناروایی‌های موجود بر بزرگان ملت و رهبران جنبش سبز ادامه یابد؟ و به همه ستم پیشگان نیز این سخن پیامبر اکرم (ص) را یادآور می‌ شویم که:

الْمُلْکُ یَبْقَى مَعَ الْکُفْرِ وَلَا یَبْقَى مَعَ الظُّلْمِ

ملک و حکومت با کفر برقرار می‌ماند ولی با ظلم دوامی نخواهد داشت.

۱-سید محمد ابراهیمی

۲-حسن اسدی زیدآبادی

۳-امیر اسلامی

۴-اکبر امینی ارمکی

۵-رضا انتصاری

۶-مسعود باستانی

۷-امید بهروزی

۸-عماد بهاور

۹-قربان بهزادیان نژاد

۱۰-سیدعلیرضا بهشتی شیرازی

۱۱-مصطفی تاج زاده

۱۲-مهدی تحققی

۱۳-امین چالاکی

۱۴-مصطفی دانشجو

۱۵-محمد داوری

۱۶-امیرخسرو دلیرثانی

۱۷-هوتن دولتی

۱۸محمدصادق ربانی املشی

۱۹-علیرضا رجایی

۲۰-محمد رضایی

۲۱-سیدحسین رونقی ملکی

۲۲-مصطفی ریسمان باف

۲۳-کیوان صمیمی

۲۴-ابوالفضل عابدینی نصر

۲۵-مصطفی عبدی

۲۶-بهزاد عرب گل

۲۷-ابوالفضل قدیانی

۲۸-افشین کرم پور

۲۹-حمید کرواسی

۳۰-سعید مدنی

۳۱-حمیدرضا مرادی

۳۲-عبدالله مومنی

۳۳-محسن میردامادی

۳۴-محمدامین هادوی

۳۵-سیداحمد هاشمی

۳۶-فرشید یدالهی

۳۷-محمدحسن یوسف پورسیفی


ندای  سبز آزادی