خانواده سلطانی و دلیرثانی: سلامت زندانیان سیاسی در “خطر” است

بدنبال تغییر و انتصابات اخیر در زندان اوین بدرفتاری و محدودیت ها با زندانیان سیاسی “شدت” گرفته است. این اعمال محدودیت ها و فشارها سبب نگرانی خانواده زندانیان سیاسی شده است.خانواده بزرگ زندانیان سیاسی می گویند که سلامت زندانیان سیاسی در “خطر” است و مسئولین قضایی و زندان ها که مسئول جان و سلامت زندانیان هستند از روی عمد توجهی به این مسئله ندارند.

بسیاری از زندانیان سیاسی بر اساس تجویز پزشک زندان نیاز فوری به رسیدگی درمانی و انتقال به بیمارستان را دارند. اما مسئولین زندان برای اعمال فشارهای مضاعف و تضعیف روحیه زندانیان سیاسی برای انتقال آنها به مراکز درمانی از دستبند استفاده می کنند. زندانیان سیاسی نیز در واکنش به این اقدامات غیرقانونی و غیراخلاقی رنج بیماری را به انتقال با دستبند به بیمارستان ترجیح می دهند.

عبدالفتاح سلطانی یکی از این زندانیان سیاسی است که از مشکلات جسمانی زیادی رنج می برد و پزشک زندان دستور انتقال وی را به بیمارستان داده است. اما بدلیل استفاده از دستبند برای انتقال به بیمارستان این وکیل برجسته و شجاع حاضر به پذیرش این شرایط خلاف قانون سازمان زندان ها نیست.

مائده سلطانی، فرزند عبدالفتاح سلطانی با ابراز تاسف از برخوردهای غیرقانونی با پدرش به سایت ملی – مذهبی می گوید: “دو بار بدلیل مشکلات جسمانی پدر و تجویز پزشک می خواستند او را با دستبند از زندان به بیمارستان منتقل کنند اما پدر حاضر نشد با دستبند به بیمارستان برود زیرا طبق تبصره ۱ ماده ی ۲۲۲ آیین نامه ی زندان‌ها استفاده از دستبند ممنوع است و این خلاف شان قاضی و وکیل (که هم شان قاضی است) می باشد. این در حالی است که رئیس بند ۳۵۰ که الان تغییر کرده شفاها به پدر گفته بود که این بار بدون استفاده از دستبند او را می برند اما هر بار به وعده خود عمل نمی کنند. با چنین رفتارهایی می خواهند پدر را تضعیف روحیه کنند و او را بیشتر مورد اذیت و آزار قرار دهند.”

عبدالفتاح سلطانی در اسفند سال نود در دادگاه بدوی به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «شرکت در تشکیل کانون مدافعان حقوق بشر»، «اجتماع و تبانی علیه نظام» و همچنین «تحصیل مال حرام» به خاطر دریافت جایزه حقوق بشری نورنبرگ، به هیجده سال زندان در تبعید محکوم شد ، حکمی که در دادگاه تجدید نظر به سیزده سال کاهش یافت.

فرزند سلطانی در ادامه تصریح می کند: ” اما پدر از شرایط روحی خوبی برخوردار هستند و یکی از نشانه هایش هم این است که علیرغم اینکه قبل از صدور حکم دادگاه تجدیدنظر ( از هیجده سال به سیزده سال) به او گفته بودند که اگر بر علیه خانم شیرین عبادی و کانون مدافعان حقوق بشر اعتراف و مصاحبه کنی، حکمت را کاهش می دهیم اما پدر هرگز حاضر به اینکار و گفتن امر خلاف واقع نشد.”

پس از ریاست علی اشرف رشیدی بر اوین که پیش از این رئیس سازمان زندان‌های کرمانشاه بوده و کارنامه سیاهی در خصوص رفتار با زندانیان سیاسی دارد و همچنین خدابخشی نماینده دادستان ،شرایط زندانیان سیاسی بسیار اسف بار شده است. علی اشرف رشیدی سال گذشته، حضور نیروی انتظامی و یگان ویژه در زندان را نشانه زندانبانی اسلامی دانسته و گفته بود که حضور مقتدرانه یگان حفاظت در زندان‌ها هیچ منافاتی با امور اصلاحی و تربیتی ندارد و پرسنل انتظامی، خود زمینه‌ساز و مروج امور اصلاحی و پیشگیرانه هستند!

گفتنی است، چندی پیش ابوالفضل قدیانی زندانی سیاسی ۶۷ ساله که دچار مشکلات جسمانی و ناراحتی قلبی است تنها به دلیل اینکه حاضر به استفاده از دستبند (که خلاف قوانین است) برای انتقال به بیمارستان نشد، توسط هشت مامور در زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

مائده خاطرنشان می کند: “پدر پیش از زندان مشکلات جسمانی مثل کم خونی نداشت و بخاطر شرایط نامناسب زندان و تغذیه و آب زندان دچار کم خونی و مشکلات گوارشی شده است. بویژه تحت فشارهایی که در مدت شش ماه سلول انفرادی به او وارد ساختند بیماری کولیت عصبی اشان تشدید شد. ما بشدت نسبت به سلامتی پدر که در خطر است نگران هستیم. سلامت او در دست مسئولین از جمله آقای خدابخشی که قبلا قاضی اجرای احکام بود و به نماینده دادستان ارتقاء مقام پیدا کرده اند، است. و مسئولیت اینکه پدرم الان در زندان بسر می برد عده ای از قضات قانون شکن و مطیع ماموران وزارت اطلاعات هستند که استقلالی ندارند. اگر پدرم در یک دادگاه صالح و عادل محاکمه می شد از تمامی این اتهامات تبرئه می شد و الان در زندان نبود. در حقیقت حکم سیزده سال دقیقا حکم دیکته شده وزارت اطلاعات به آقای پیرعباسی و بعد از آن به قضات دادگاه تجدیدنظر بوده است. حتی پدر به آقای پیرعباسی هم گفتند که حکم من از مدتها قبل در ذهن شما اعلام شده و دفاعیات من تاثیری ندارد. و خود آقای پیرعباسی هم در همان دادگاه به پدر می گویند که چه دفاع بکنید، چه نکنید ما حکمتان را اعلام می کنیم. همچنین بسیاری دیگر از اقدامات غیرقانونی در روند رسیدگی قضایی به پرونده پدر صورت گرفت که از جمله می توان به آن اشاره کرد که پدر تا مدتها دسترسی به پرونده خود نداشتند و بعد از مدتها هم که او را می آوردند تا دفاعیه خود را بنویسد می گفتند عطوفت اسلامی را اجرا کردیم!”

مسئولین دستگاه قضا در حالی صحبت از اجرای عطوفت اسلامی می کنند که زندانیان سیاسی از حقوق اولیه و ابتدایی خود “محروم” هستند و خانواده های آنها روزها را در راهرو دادسراها و سالن زندانها می گذرانند تا بدانند به چه علت عزیزانشان حق و حقوق یک زندانی را ندارند. پیگیری هایی که هیچگاه از سوی مسئولین و مراجع قضایی پاسخ داده نشده است.

امیر خسرو دلیر ثانی فعال ملی – مذهبی و عضو شورای مرکزی جنبش مسلمانان مبارز و همچنین عضو کمیته پیگیری بازداشتهای خودسرانه است که از دی ماه سال ۸۸ به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور» در زندان بسر می برد. او در حالی در حال گذراندن دوران محکومیت خود است که از کوچکترین حقوق یک زندان سیاسی از جمله حق ملاقات حضوری و مرخصی محروم مانده است.

شیوا فلاح همسر این فعال ملی- مذهبی با ابراز ناراحتی از تداوم محرومیت ها عنوان می کند: “همانطور که بارها گفته ایم زندانیان سیاسی از حقوق خود از جمله ملاقات حضوری، مرخصی، تلفن و حتی آزادی مشروط محروم هستند. ما الان بیشتر از یکسال است که از ملاقات حضوری محروم هستیم پیگیری هم که کردیم می گویند که “صلاح نیست!” زمان ملاقات را هم کم کرده اند حالا نمی دانیم بخاطر ماه مبارک رمضان است که ساعات کاری آنها کم شده یا دلیل دیگری دارد؟”

شیوا ادامه می دهد: “به پیگیری هایی هم که برای مرخصی و ملاقات حضوری و آزادی مشروط با توجه به اینکه همسرم بیش از نیمی از دوران محکومیت خود را گذرانده، انجام داده ایم ؛ پاسخی نمی دهند و می گویند شامل حال زندانیان امنیتی نمی شود. ما هنوز نمی دانیم منظور از زندانی امنیتی چیست و چه فرقی با زندانی سیاسی دارد؟! این در حالی است که آقای دلیرثانی الان به جرم سیاسی یعنی عضویت در گروه جنبش مسلمانان مبارز در زندان هستند و این گروه یک گروه سیاسی بود که طیف ملی – مذهبی ها را در بر می گرفت.”