محمد امین هادوی در مهرماه ٨٩ به اتهام فعالیت هایی از جمله مراجعه به منزل شهدای جنبش سبز و ارتباط و ملاقات با فعالان و رهبران جنبش سبز بازداشت و از سوی قاضی پیرعباسی به تحمل ۶سال حبس محکوم شد.

فرزند هادوی اولین دادستان کل انقلاب پس از پیروزی انقلاب در دوران بازداشت به مدت ۶٠ روز دست به اعتصاب غذای تر زد زیرا ماموران امنیتی جهت تحت فشار قرار نهادن وی فرزندش را نیز بازداشت کرده بودند.

متن نامه ی این زندانی سیاسی که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

ریاست محترم قوه قضاییه، حضرت آیت الله صادق لاریجانى

با سلام؛

به موجب قانون اساسى حضرتعالى از آن جهت که متصدى و مسئول منصب ریاست قوه قضاییه و دستگاه عدلیه مملکت هستید و بر طبق اصل ١۵۶ قانون اساسى مسئولیت مستقیم “بسط عدل”، “حمایت از حقوق عامه” و “پاسدارى از آزادى هاى مشروع” را عهده دار هستید و علاوه بر آن در کشورى که اکثریت قریب به اتفاق آن را مسلمانان تشکیل مى دهند و ارزش هاى دینى به عنوان هنجارهاى اخلاقى جمعى رواج دارد و حکومت نیز خود را متکفل احیاى اوامر و نواهى دینى و مذهبى معرفى مى کند، انتظار مى رود در مقام اجراى عدالت لااقل به بدیهى ترین و ابتدایى ترین وجه معنایى مفهوم عمیق و وسیع “عدل” که همانا مساوات همگان در برابر قانون است، پایبند بوده و به عنوان قاضى القضات حکومت اسلامى در رسیدگى و مواجهه با امور مختلف فارغ از علایق و منافع شخصى و گروهى باشید.

با این همه طى چهار سال گذشته که در این منصب منصوب بوده اید مکررا مشاهده شد که متاسفانه در امر دادرسى و رسیدگى به تظلمات جانب بى طرفى رعایت نشده است، فى المثل اخیرا روزنامه “اعتدال” که خود را تنها روزنامه ى قرآنى ایران و جهان معرفى مى کند در شماره ٢٣٩٢ خود مطالبى خلاف شؤونات اسلامى و اخلاقى با تیتر “سفر زنى به دور دنیا براى رابطه نامشروع” به همراه تصویر آن زن هرزه منتشر کرده که مصداق بارز تشییع فاحشه است.

اینجانب نمى توانم و نباید قضاوت کنم که چرا نشریه اى که با یارانه از محل بیت المال و با ادعاى نشر فرهنگ قرآنى و اسلامى منتشر مى شود بایستى به چاپ این چنین مطالب خارج از قاعده و عرفى اقدام کند و یا اصولا انگیزه و هدف دست اندرکاران آن جریده از انتشار این دست اخبار چه مى تواند باشد؟! اما به عنوان شهروند جمهورى اسلامى به موجب اصل ٩ قانون اساسى و با تکیه بر حقوق و تکالیف دینى، حق خود مى دانم که در مقام امر به معروف و نهى از منکر از دستگاه قضاء سوال کنم که چرا در برابر چنین مسایلى سکوت مى کند؟ حال آنکه تمام قواى خود را علیه انتشار مطالبى که درخصوص نقد قدرت و حاکمیت در نشریات مختلف که با نگاهى متفاوت به بیان دیدگاه هاى خود در چارچوب سیاست و فرهنگ دینى و مذهبى مى پردازند بکار مى برد و حکم به تعطیلى و قلع و قمع اساس نشریه ها که محل ارتزاق عده اى از شهروندان است داده و از توسل به انواع مجازات کوتاهى نمى کند.

حضرت آیت الله

مشاهده چنین رفتارهاى متناقض و چندگانه در کنار برخوردهاى قضایى و امنیتى با نویسندگان و روزنامه نگاران و یادآورى مسایل چهار سال گذشته از جمله عدم رسیدگى به شکایات متعدد معترضان به نتایج انتخابات مناقشه انگیز سال ٨٨ و در عوض سکوت و بعضا همراهى با گروه هایى که دایما از طریق رسانه هاى عمومى اقدام به توهین و افتراء و تهمت نسبت به معترضان و در صدر آنها آقایان میرحسین موسوى و مهدى کروبى مى کنند در شرایطى که با گذشت بیش از ۴ سال از آغاز اعتراضات مردمى و بیش از هزار روز از حصر ظالمانه هیچگاه امکانى براى پاسخگویى و حتى محاکمه منصفانه و عادلانه نداشته اند و نیز عدم رسیدگى به خون هاى به ناحق ریخته اى که طى چهارسال و نیم گذشته در منظر عموم و یا در بازداشتگاه ها صورت گرفته این شائبه را تقویت مى کند که متاسفانه دستگاه قضایى که بایستى پیرو امام شهید راه عدالت امیرالمومنین (ع) باشد و چون امام شهیدان و شجاعان عالم حسین بن على سیدالشهداء (ع) در دفاع از ارزش هاى دینى و انسانى در خط مقدم باشد، جانبدارى در آن نهادینه شده و این دستگاه به ابزارى براى پیشبرد منافع و علایق برخى اشخاص و گروه ها بدل شده است و مگر خداوند متعال در آیه ٨ سوره مائده نفرموده است: “شُهَداءَ بِالقِسطِ وَلا یَجرِمَنَّکُم شَنَآنُ قَومٍ عَلىٰ أَلّا تَعدِلُوا اعدِلوا هُوَ أَقرَبُ لِلتَّقوىٰ”

و السلام من اتبع الهدى

محمد امین هادوى

آبان ماه ١٣٩٢- بند ٣۵٠ زندان اوین

منبع :جرس