نامه یک زندانی سیاسی به دخترش: کاش نخست جهل را نشانه رفته بودیم

پیمان چالاکی از مسئولان ستاد انتخاباتی مهندس موسوی در شهرستان ساوه در یادداشتی برای دخترش به مناسبت آغاز سال تحصیلی می نویسد:

دوست داشتم پیشت بودم و تو را در نخستین روز مدرسه همراهی ات می کردم، اما متاسفم که من و بسیاری دیگر از پدرانی که اینجا به خاطر آگاهی و رهایی شما فرزندان آزاده ایران زمین دربند هستیم، نمی توانیم در این نخستین روز شما را همراهی کنیم و از همین جا برای تمامی شما فرزندان “نسل آگاهی” آرزوی پیروزی و رهایی می کنیم.    وی در بخش پایانی نامه خود نوشته است : فرزندم، نسل ما “نخست ستم را نشانه رفته بود اما همه تیرهامان از کمان دانش پرتاب نشد، کاش نخست جهل را نشانه رفته بودیم”.* کاری که امیدوارم شما به درستی انجام دهید.   به گزارش کلمه، این زندانی سیاسی که بیش از یک ماه پیش برای اجرای حکم خود به زندان اوین رفت، در نامه ی خود آورده است: مانای عزیز، مهمترین مسئولیت هر انسانی کاستن از رنج سایر انسان هاست و هر فرد به اندازه ای انسان است که در جهت کاستن از رنج سایر انسان ها تلاش می کند و مهمترین ابزار بشری جهت نیل به این هدف متعالی “دانایی وتوانایی” است.    چالاکی که پیشتر در ۲۷ دی ۱۳۸۸ در ساوه به همراه همسر و دختر خردسال ۴ ساله اش بازداشت شده بود، پس از مدتی بازجویی خشن در اداره اطلاعات شهر اراک و سپس انتقال به تهران، با تودیع وثیقه و پس از حدود ۴۰ روز از دوره بازداشت خود آزاد شد.    نکته قابل توجه در دوره بازداشت این خانواده آن بود که بازجوها در اداره اطلاعات اراک، از کودک خردسال ۴ ساله این خانواده، “مانا چالاکی” نیز به صورت جداگانه درباره پدر و مادرش بازجویی کرده بودند.