وضعیت وخیم جسمانی عبدالله مومنی و مخالفت با مرخصی وی

 عبدالله مومنی در حالی سومین نوروز را در زندان سپری کرد که از مشکلات کلیه رنج می‌برد اما با مرخصی استعلاجی وی مخالفت شده است.بنا به گزارش جرس، آخرین پاسخ به پیگیری‌های خانواده عبدالله مومنی این بوده است که تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری به او مرخصی داده نمی‌شود.

این در حالیست که تاکنون دیگر درخواست‌های خانواده برای ملاقات حضوری و رسیدگی پزشکی به وضعیت وخیم جسمانی وی از سوی دادستانی بی‌پاسخ مانده است.بر اساس این گزارش عبدالله مومنی از سنگ کلیه و ناراحتی‌های کلیه رنج می‌برد اما هیچگونه رسیدگی به وضعیت وی صورت نمی‌گیرد.عبدالله مومنی در فروردین ماه سال ۸۹ پس از مدت ۸ ماه بازداشت به مرخصی استعلاجی آمد و در مدت مرخصی به دلیل بیماری‌هایی که در زندان دچارش شده بود، به مداوا مشغول بود. اما مداوای وی ناتمام و به زندان بازگردانده شد در حالیکه طبق نظریه پزشکی قانونی وی برای انجام معالجات مربوط به ناراحتی‌های کلیه و مثانه و مجاری ادراری می‌بایست به خارج از زندان اعزام و تحت مداوا قرار گیرد.عبدالله مومنی یکی از فعالان مدنی- سیاسی شناخته شده است که روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در ستاد شهروند آزاد متعلق به حامیان مهدی کروبی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شد. او نزدیک به ۱۰۰ روز را در سلول انفرادی و تحت بازجویی به سر برد.

وی به خاطر فعالیتهای دانشجویی و سیاسی‌اش، چندین بار بازداشت و تحت شکنجه و فشار روحی قرار گرفته است.نهایتا در دادگاه‌های نمایشی به تحمل چهار سال و یازده ماه حبس محکوم شد. این حکم در حالی برای مومنی صادر شد که محمد شریف، حقوقدان و وکیل دادگستری، با غیرقانونی نامیدن دادگاه به تشریح اینکه چگونه نتوانسته وکالت عبدالله مومنی را پیش از دادگاه بر عهده بگیرد پرداخته و گفته بود: "در طول مراجعات پی در پی٬ پرونده از دفتر دادستانی به دادیاری ارجاع نمی‌شد و پس از ارجاع، وکالت نامه‌ها را گرفتند اما چند روز قبل از تشکیل دادگاه، وکالت نامه را همراه با نامه‌ای از آقای مومنی مبنی بر اینکه به وکیل نیاز ندارد، مسترد کردند."

مومنی ازبیان فشارهایی که در زندان متحمل شده بود، در مجامع رسمی سکوت اختیار کرده بود تا اینکه در نامه‌ای خطاب به رهبری از شکنجه‌های رفته بر او پرده برداشت.

او در این نامه به شکنجه‌های فیزیکی و روانی از جمله ضرب و شتم و سیلی‌های پیاپی، اقدام به خفه کردن تا حد بیهوشی، نگهداشتن سر زندانی در کاسه توالت، حبس در سلول انفرادی، تهدید مکرر به اعدام، تهدید به آزار و اذیت جنسی، وادار شدن به تمرین برای اعترافات ساختگی توسط بازجویان، جلسات چند ساعته بازجویی و ایستادن بر روی یک پا اشاره کرده بود.

این فعال دانشجویی سابق در مرداد ماه سال ۱۳۹۰ پس از انتشار این نامه با اتهام‌های جدید نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی رو به رو شد و فشار‌ها بر او افزایش یافت.