دیده بان حقوق بشر : معلمانی را که به دلیل ابراز عقیده زندانی شده‌اند آزاد کنید

دیده بان حقوق بشر امروز گفت که مقامات ایرانی باید فوراً هفت معلم را که تنها به دلیل ابراز مسالمت آمیز عقاید در پس میله‌های زندان در بند هستند آزاد کرده

و به آزار و اذیت ده‌ها معلم دیگر که دچار پیگرد قانونی قرار گرفته اند و یا مدتی در زندان تحت عنوان مجرمین امنیت ملی به سر برده‌اند پایان دهند. دیده بان حقوق بشر این مطالبه را به مناسبت روز جهانی معلم به عنوان بخشی از یک کمپین مشترک مطرح کرد که توسط فعالین حقوق بشر ایرانی و بین المللی برای افشای شرایط مشکلات معلمانی که منتقد دولت هستند راه اندازی شده است.    مقامات دولتی از سال 2009 دست کم 39 معلم و آموزشگر را به بهانه مسائل امنیت ملی بازداشت کرده اند. دادگاه های انقلاب حکم زندان را برای پانزده نفر از این معلمان صادر کردند که اکثر آنان در رابطه با اعتراضات تشکلهای صنفی معلمان جهت افزایش دست مزد بازداشت شدند. تعدادی دیگر به دلیل فعالیتهایی که مرتبط به شغلشان نمی‏باشد، از جمله شرکت در تجمعات ضد دولتی که در پی انتخابات بحث برانگیز سال 2009 صورت گرفت و حمایت از حقوق اقلیتهای قومی، بازداشت شدند.   ندیم حوری، معاون بخش خاورمیانه دیده بان حقوق بشر، گفت: «دستگیری و بازداشت معلمان نشاندهنده ناتوانی دولت جهت تحمل هر نوع انتقاد، حتی از سوی آنانی که معتمدین آموزش کودکان می باشند.»    با وجود اینکه 32 تن از این معلمان تا به حال آزاد شده اند هفت تن از آنان هنوز در زندان به سر می برند. مابین معلمانی که آزاد شده اند چند تن هنوز دارای پرونده های فعال کیفری بوده و احتمال احضار آنان از سوی دادگاه هر آن وجود دارد. دیده بان حقوق بشر اظهار داشت که این 39 معلم به دلیل برخورداری از حقوق اولیه خود شامل آزادی بیان، انجمن و تجمع از سوی مقامات هدف قرار گرفتند.    خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، به اتفاق ده ها نفر از فعالین حقوق بشر داخل و خارج از ایران در تاریخ 29 سپتامبر 2012 پیشگام راه اندازی کمپینی اعتراضی به نام «صدای معلمان دربند باشید» شدند.  محمد داوری، رسول بداغی، عبدالله مومنی، و محمود باقری مجموعأ حدود 24 سال و شش ماه را در زندان به عنوان جرایم امنیت ملی از جمله تبلیغ علیه نظام، تبانی و اجتماع به قصد اقدام علیه امنیت ملی، و شرکت در تجمعات غیرقانونی سپری می کنند. به غیر از مومنی، سه بازادشت شده دیگر جزو اعضای تشکلهای صنفی معلمان هستند.    سه تن از بازداشت شدگان دیگر، هاشم شعبانی نژاد، هادی راشدی، و علیرضا قنبری، به دلیل اتهاماتی که به مشارکت در عملیات تروریستی مربوط می شوند در معرض خطر اعدام هستند. سازمان دیده بان حقوق بشر قبلا از قوه قضاییه ایران تقاضا کرده بود که احکام اعدام را برای راشدی و شعبانی نژاد که طبق ادعاهای فعالین عرب تحت شکنجه به مشارکت در عملیات تروریستی که در استان عرب نشین خوزستان صورت گرفت اعتراف کردند لغو کند. گروه های حقوق بشر دیگر نیز متقاضی آزادی قنبری شدند که توسط شعبه 15 دادگاه انقلاب به جرم محاربه در رابطه با شرکت وی در تجمعات ضد دولتی که در ماه دسامبر سال 2009 صورت گرفت و ارتباط با گروه های بیگانه محکوم شده بود.    در مه ماه سال 2010 مقامات فرزاد کمانگر، معلم کرد و فعال سیاسی را پس از محکومیت او به جرم محاربه توسط دادگاه انقلاب به دلیل ارتباط با گروه مسلح کردی که به وی منتسب شده بود اعدام کردند. در فوریه 2008 وکیل کمانگر به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که موکل وی طی بازداشت دچار موارد متعددی از آزار و شکنجه توسط زندانبانان بوده است.    در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد مقامات ده ها تن از معلمان و اساتید دانشگاه را متهم، احضار، آزار، تنبیه و به طور اجباری بازنشسته کرده اند. در پی تجمعات گسترده ای که توسط تشکلهای صنفی معلمان که در سالهای 2006 و 2007 صورت گرفت، هیئت انضباطی تخلفات در وزارت آموزش و پرورش صدها معلم را که در این عملیات شرکت کرده بودند اخراج و تنبیه کرد.    اخیرا مقامات محمد توکلی، عضو کانون صنفی معلمان کرمانشاه را به دلیل فعالیت های صنفی در روز 11 اوت احضار و تهدید کردند. در روز 2 مه ماه ، نیروهای امنیتی در استان کردستان 13 معلم کرد را در رابطه با فعالیت های صنفی شان احضار و بازجویی کردند. قبل از آن، شعبه 1 دادگاه انقلاب یزد برای نه معلم که عضو تشکل صنفی محلی خود بودند تحت عنوان ارتکاب جرایم امنیت ملی از جمله تبلیغ علیه نظام در ارتباط با مشارکت آنان در تجمعی جهت تقاضای افزایش دست مزد حکم زندان صادر نمود. حکم زندان این معلمان توسط دادگاه به مدت 5 سال به تعلیق در آمده است.    ماده 22 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، و ماده 8 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حق تشکیل و پیوستن به اتحادیه‏های کارگری را تضمین می‏کند. ایران از جمله امضاء کنندگان هردو این میثاق‏ها است. ایران همچنین عضو سازمان بین المللی کار است، اما از امضای ماده های 87 (آزادی اجتماعات و تضمین حق تشکیل انجمن‏ها) و 98 (حق سازماندهی و مذاکرات دسته جمعی) آن معاهده تاکنون امتناع ورزیده است.