شیوع کرونا در بند زنان زندان اوین؛ تائید ابتلای نیلوفر بیانی و انتقال به قرنطینه

به دنبال شیوع گستره کرونا در بند زنان زندان اوین، نیلوفر بیانی، فعال محیط زیستی محبوس در این زندان به کرونا مبتلا شده است. در پی بروز شدید علائم کرونا در میان تعدادی از زندانیان بند زنان زندان اوین و انجام تست از برخی زندانیان، تست کرونای خانم بیانی نیز مثبت اعلام و به قرنطینه منتقل شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از امتداد، تست کرونای نیلوفر بیانی، فعال محیط زیستی محبوس در زندان اوین، مثبت اعلام شد.

بر اساس این گزارش، نیلوفر بیانی به همراه سه نفر دیگر از زندانیان بند “نسوان” زندان اوین که به دلیل داشتن علایم بیماری کرونا در روز پنج شنبه ۷ مردادماه تست پی‌سی‌آر داده بودند، با مثبت شدن نتیجه آزمایش به بند قرنطینه این زندان منتقل شده‌اند.

شیوع کرونا در بند زنان زندان اوین به حدی رسیده است که علاوه بر زندانیان، تعدادی از مسئولان این بند از جمله شهلا برنجی، افسر جانشین سرشیفت بند زنان اوین، الهام بهارمست و زینب شیردل، دو تن از سرشیفت های بند زنان اوین نیز با تست کرونای مثبت به مرخصی اعزام شده اند.

همچنین در پی شیوع ویروس کرونا در بند زنان زندان اوین، سپیده کاشانی، عالیه مطلب زاده، زهرا جمالی، زینب همرنگ و آرزو قاسمی، مژگان کاوسی، مریم سامقانی، گیتی پورفاضل و رضوانه احمدخانبیگی به دنبال مثبت شدن تست کرونا و وضعیت نامناسب جسمی به مرخصی اعزام شدند.

نیلوفر بیانی یکی از ۸ فعال محیط زیستی است که در یک پرونده مشترک توسط سازمان اطلاعات سپاه، در بهمن و اسفند ۱۳۹۷ بازداشت شد.

جلسات دادگاه این فعالان محیط زیستی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد. بر اساس حکم صادره، نیلوفر بیانی به ۱۰ تحمل سال حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۲۹ بهمن ۹۸ در دادگاه تجدید نظر تایید شد. به گفته غلامحسین اسماعیلی سخنگوی قوه قضاییه، مراد طاهباز و نیلوفر بیانی به خاطر “همکاری با آمریکا به عنوان دولت مخاصم به ۱۰ سال حبس و رد وجوه ماخوذه “ محکوم شده اند. اواخر مهرماه سال ۹۹، نیلوفر بیانی، از بابت پرونده جدیدی که برای وی گشوده شده بود، در دادسرای اوین حاضر شد. او به دلیل انتشار نامه‌ای درباره وضعیت خود از بابت «نشر اکاذیب» مورد تفهیم اتهام قرار گرفت.

در بخشی از این نامه آمده است: “بازجویان اطلاعات سپاه، برای گرفتن اعترافات ساختگی، او را طی “دستکم ۱۲۰۰ ساعت بازجویی” در معرض “شدیدترین شکنجه های روحی و روانی، تهدید به شکنجه فیزیکی و تهدیدهای جنسی” قرار داده اند.”

لازم به ذکر است در تاریخ ۲۸ فروردین ماه ۹۸، خبرگزاری هرانا برای نخستین بار در گزارشی از آزار جنسی، شکنجه و تهدید برخی متهمین این پرونده از جمله نیلوفر بیانی جهت اخذ اعتراف اجباری پرده برداشته بود. در این گزارش هرانا گفته بود که نیلوفر بیانی، جهت اخذ اعترافات اجباری علیه خود و سایر متهمان پرونده تحت فشار قرار گرفته است. او برای بیان این اعترافات مورد آزار و اذیت از جمله آزار جنسی قرار گرفته است.

هرانا به واسطه منابع خود مطلع شده بود که در دوران بازجویی که توسط بازجویان اطلاعات سپاه صورت گرفته است در مواردی این فعال محیط زیست به صورت کاملا برهنه، همراه با تعرض و لمس اندام‌های جنسی و تهدید به تجاوز مورد بدرفتاری و آزار قرار گرفته است.

هرانا

حامیان اعتراض‌های خوزستان در تهران «با ضرب و شتم» بازداشت شدند

شماری از فعالان سیاسی، مدنی و کارگری که در حمایت از معترضان خوزستانی مقابل وزارت کشور تجمع کرده بودند، با «ضرب و شتم» بازداشت شدند.

گزارش‌ها از تهران حاکی است که در میان بازداشت‌شدگان عصر روز سه‌شنبه، ۲۹ تیر در تهران، اسامی نرگس محمدی، آرش صادقی، رسول بداقی، آرش کیخسروی، پوران ناظمی، روح‌الله مردانی، حمید آصفی و جعفر عظیم‌زاده دیده می‌شود.

تقی رحمانی، فعال سیاسی ساکن پاریس و همسر نرگس محمدی نیز این خبر را در توئیتر تائید کرده است

آن‌طور که آقای رحمانی نوشته، بازداشت این افراد با «ضرب و شتم» همراه بوده است.

هنوز خبری از نهاد بازداشت‌کننده این فعالان سیاسی، مدنی و کارگری و محل انتقال آنها منتشر نشده است.

خانم محمدی پیش از بازداشت در ویدیویی گفته که شماری از زندانیان سابق، فعالان مدنی، مادران صلح و مادران داغدار قصد داشتند در اعتراض به «کشتار» مردم «بی‌پناه و بی‌گناه و تشنه» خوزستان مقابل وزارت کشور جمع شوند که با ضرب و شتم مواجه شدند و به همین دلیل به سوی خیابان زرتشت تهران در حال راهپیمایی هستند.

نرگس محمدی در ویدیوی دیگری به نقل از فعالان مدنی و کارگری همراه خود، به حکومت ایران هشدار داده که «کشتارها» در خوزستان را متوقف کند.

وی گفته که مردم خوزستان، «تشنه» هستند و حق دارند که «اجتماعات سالم» داشته باشند و جمهوری اسلامی نمی‌تواند معترضان در خیابان‌های خوزستان را «بکُشد.»

تظاهرات و اعتراض‌ها نسبت به بی‌آبی در خوزستان از شش روز پیش در چندین شهر این استان آغاز شده است.

مقام‌های رسمی تاکنون کشته‌شدن دو جوان در این اعتراض‌ها را تائید کرده، اما آن را به «اغتشاشگران» و «عوامل فرصت‌طلب» نسبت داده‌اند.

این در حالی است که گزارش‌های غیررسمی حاکی از کشته‌‌شدن «چهار نفر» در این اعتراض‌ها است.

ویدیوهایی که روز سه‌شنبه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، نشان می‌دهد شهروندان شهرستان ایذه در استان خوزستان نیز به جمع دیگر معترضان خوزستانی پیوسته‌اند.

پس از افزایش اعتراضات در خوزستان و انتشار خبر برخورد خشونت‌آمیز با معترضان، روز سه‌شنبه در متروی تهران نیز شعارهایی علیه جمهوری اسلامی و «اصل ولایت فقیه» سر داده شد.

قطعی مداوم آب و برق در ایران همزمان با گرم‌شدن هوا، موجب اعتراض‌های پراکنده‌ای در نقاط مختلف ایران شده که در استان خوزستان، به طور گسترده به خیابان‌های چندین شهر کشیده شده است.

در ویدیوهایی که از شهرهای مختلف خوزستان منتشر شده است، تعداد زیادی جوان بدلیل بی‌آبی شعار می‌دهند و در برخی از آنها به وضوح صدای شلیک گلوله شنیده می‌شود.

محمود احمدی‌نژاد و محمد خاتمی، روسای جمهوری پیشین ایران نیز در پیام‌های جداگانه‌ای، برخورد خشونت‌آمیز با معترضان در خوزستان را محکوم کرده‌اند.

راديو فردا

اعتراضات شدید در چندین شهر شرق استان خوزستان

بنابر گزارش‌ها، تظاهرات و اعتراض‌ها نسبت به بی‌آبی در خوزستان که از شش روز پیش در چندین شهر این استان آغاز شده اکنون به مناطق شرقی‌تر این استان سرایت کرده و اعتراضات شدید در شهرهای ایذه، بهبهان، دزفول و سوسنگرد رنگی سیاسی به خود گرفته است.

در همین حال، در ادامه تیراندازی مأموران به سوی معترضان که در روزهای اخیر قربانیانی به‌جا گذاشته، گزارش‌هایی مبنی بر کشته شدن یک جوان ۱۶ساله به نام محمد عبداللهی و جوانی دیگر به نام هادی بهمنی در ایذه نیز در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. این گزارش‌ها هنوز به طور مستقل قابل تأیید نیست.

از سوی دیگر فرماندار شهرستان بندر ماهشهر بامداد چهارشنبه ۳۰ تیر به خبرگزاری‌ها گفت که دو مأمور ناجا، در حال سرکوب اعتراضات که وی از آن با عنوان «پاکسازی» نام برده، در شهرک طالقانی ماهشهر «از بالای پشت بام هدف رگبار گلوله قرار گرفتند.»

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، فریدون بندری گفت که شامگاه ۲۹ تیرماه، در این تیراندازی، یک مأمور یگان امداد نیروی انتظامی بندر ماهشهر کشته شده و مأمور دیگر از ناحیه پا مجروح شده است.

شهرک طالقانی در بندر ماهشهر در آبان سال ۱۳۹۸ از جمله مکان‌های اصلی سرکوب معترضان بو

در روزهای اخیر اعتراض مردم خوزستان به‌ویژه در شهر اهواز و مناطق غربی‌تر این استان نیز با تیراندازی مأموران به آنها روبه‌رو شده بود که بنابر گزارش‌ها این تیراندازی‌ها تلفاتی هم برجا گذاشته است.

شامگاه سه‌شنبه ۲۹ تیر، دامنه اعتراض‌ها به‌ویژه به شهرستان ایذه در شرق این استان نیز کشیده شده و مردم این شهر شعارهای تندی علیه علی خامنه‌ای سر داده‌اند که با پرتاب گاز اشک‌آور از سوی مأموران روبه‌رو شد.

در یکی از ویدیوها از تجمعات این شهر، شعار «رضا شاه روحت شاد»، «مرگ بر خامنه‌ای» و شعارهای تند دیگری علیه رهبر جمهوری اسلامی سر داده می‌شود.

در ویدئوهای دیگر شمار زیادی از مردم این شهر شامگاه سه‌شنبه حین تظاهرات شعارهایی چون «جمهوری اسلامی، نمی‌خواهیم، نمی‌خواهیم» و «رضاشاه شرمنده‌ایم» سر می‌دهند.

شهرستان ایذه از جمله مناطقی در استان خوزستان است که بیشتر ساکنان آن را بختیاری‌ها تشکیل می‌دهند. در یکی از ویدیوهایی که از این تجمعات منتشر شده، شهروندان معترض ایذه شعار می‌دهند «بختیاری با عرب، اتحاد اتحاد.»

همچنین ویدئوهایی از اعتراضات سه‌شنبه در شهرهای بهبهان و دزفول در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

گزارش‌ها حاکی است که در سوسنگرد نیروهای انتظامی و امنیتی شامگاه سه‌شنبه برای متفرق کردن معترضان از گاز اشک آور استفاده کرده‌اند.

ویدئوها و توئیت‌ها از سوسنگرد نشان می‌دهد که معترضان برای مقابله با نیروهای امنیتی در خیابان‌های این شهر اقدام به آتش زدن لاستیک کرده‌اند.

در همین زمینه، تصاویری از آتش زدن یک دستگاه تانک جنگی که نمادی از دوران جنگ عراق و ایران در یک محله سوسنگرد بود، منتشر شده است.

در همین حال، ویدئوهایی از بسته شدن پل مارون بهبهان توسط معترضان در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

در یکی از ویدئوها، فردی که آن را ضبط کرده می‌گوید که معترضان به بی‌آبی، پل مارون را ساعت ۱۱:۳۰ شب سه‌شنبه ۲۹ تیرماه بسته‌اند.

همچنین گفته می‌شود اینترنت در مناطقی از استان خوزستان از جمله اهواز دچار اختلال شده است.

برخی ویدئوهای ارسالی در شامگاه سه‌شنبه حاکی آن است که در شهر دارخُوین که در جاده اهواز به آبادان واقع شده اهالی محل در راهپیمایی اعتراضی، شعار «کَلا کلا لتهجیر» (نه به کوچ اجباری) سر می‌دهند.

در سال‌های اخیر و با انباشته شدن مشکلات متعددی چون وزش ریزگردها، بیکاری، بی‌برقی و اکنون کم‌آبی در استان خوزستان، بسیاری از اهالی این استان مجبور به مهاجرت به دیگر استان‌های ایران، به‌ویژه استان‌های تهران و البرز و اصفهان شده‌اند و این روند با انتقاد فعالان محلی روبه‌رو است.

قطعی مداوم آب و برق در ایران همزمان با گرم‌شدن هوا، موجب اعتراض‌های پراکنده‌ای در نقاط مختلف ایران شده که در استان خوزستان، به طور گسترده به خیابان‌های چندین شهر کشیده شده است.

در ویدیوهایی که از شهرهای مختلف خوزستان منتشر شده است، تعداد زیادی جوان بدلیل بی‌آبی شعار می‌دهند و در برخی از آنها به وضوح صدای شلیک گلوله شنیده می‌شود.

مقام‌های رسمی تاکنون کشته‌شدن دو جوان معترض در این اعتراض‌ها را تائید کرده، اما آن را به «اغتشاشگران» و «عوامل فرصت‌طلب» نسبت داده‌اند.

این در حالی است که گزارش‌های غیررسمی حاکی از کشته‌‌شدن «پنج نفر» در این اعتراض‌ها است.

راديو فردا

سازمان های حقوق بشری: بدون اقدام از سوی جامعه بین المللی، مخالفان ایرانی در سراسر جهان کماکان در خطر هستند

 کمپین حقوق بشر در ایران بهمراه ۹ سازمان حقوق بشری و مدنی دیگر بیانیه ای را خطاب به جامعه بین المللی صادر کردند. متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

ما امضاکنندگان، سازمان های حقوق بشری و مدنی، برنامه ریزی نیروهای اطلاعاتی ایران برای ربودن خبرنگار و فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، مسیح علینژاد در خاک آمریکا، که در کیفرخواستی که توسط دادستان منهتن در ایالت نیویورک صادر شده است را بسیار نگران کننده می‌دانیم.

بر اساس اتهامات مطرح شده در این کیفرخواست، این نقشه جزیی از یک توطئه وسیعتر علیه مخالفان ایرانی، از جمله در آمریکای شمالی و بریتانیاست که قرار بود توسط چهار ایرانی که در کیفرخواست دادستان شهر منهتن در ایالت نیویورک در ۲۲ تیر ۱۴۰۰ نام برده شده اند، سازماندهی شود.

این یک حادثه‌ی مستقل نیست. ماموران جمهوری اسلامی در آدم ربایی سابقه زیادی دارند و این نشان دهنده‌ی سیاست دیرینه حکومت برای سرکوب مخالفت‌های مسالمت آمیز در داخل و خارج از ایران است.

در مهر ماه ۱۳۹۸ ماموران حکومتی ایران روح الله زم، خبرنگار مخالف ایرانی مقیم فرانسه را پس از سفر او به عراق، ربوده و بزور به ایران بردند؛ به کشوری که در آن مورد شکنجه و آزار قرار گرفت و در ۲۲ آذر ۱۳۹۹ اعدام شد.

همچنین در تابستان سال گذشته جمشید شارمهد ایرانی-آلمانی مقیم آمریکا، طی توقف‌اش در دوبی ربوده و به زور به ایران منتقل شد.  در حال حاضر محل بازداشت و وضعیت او مشخص نیست و نمونه بارز ناپدید شدن قهری است.

علاوه بر این، حبیب کعب، شهروند ایرانی-سوئدی، پس از ربوده شدن در خارج از کشور در آبان ماه ۱۳۹۹، هم اکنون در ایران تحت بازداشت است.

در ماه گذشته «بی بی سی» از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواست که از خبرنگاران ایرانی این بنگاه که مورد اذیت و آزار ماموران حکومتی ایران قرار گرفته و به آدم ربایی تهدید شده اند، «محافظت» کند.

از انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون در موارد متعدد مخالفان حکومت ایران در خارج از کشور هدف ماموران دولتی قرار گرفته و در عملیات فراقانونی ترورشده اند، از جمله شاپور بختیار نخست وزیر پیشین ایران در فرانسه (۱۳۷۰) و همچنین فریدون فرخزاد خواننده مخالف و سه تن از رهبران حزبدمکرات کردستان ایران و مترجم آنها در آلمان (۱۳۷۱).

اگر جامعه بین‌المللی علیه عملیات خشونت آمیز و غیرقانونی ایران عکس العمل نشان ندهد، این خطر تا حد زیادی وجود دارد که مخالفان ایرانی کماکان مورد هدف ماموران جمهوری اسلامی قرار بگیرند. در همین حال دولت ها باید به حکومت ایران هشدار دهند که این گونه عملیات از مجازات معاف نخواهند ماند و برای جوابگو کردن مقام های ایرانی، دست به اقدامات قضایی، سیاسی، دیپلماتیک و سمبولیک بزنند.

این اقدامات برای دولت هایی که با جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره هستند باید در صدر اولویت‌ها باشد.

آزادی بیان مسالمت آمیز و بدون ترس از آزار و اذیت و یا مرگ، حق همه‌ی شهروندان ایرانی است اما حکومت ایران می خواهد  آن را نه تنها در داخل بلکه در سایر کشورها نیز سرکوب کند.

افزایش موارد آدم ربایی مخالفان توسط ماموران جمهوری اسلامی و توطئه ناکام اخیر باید برای جامعه بین المللی زنگ خطری باشد تا در اسرع وقت سیاست‌های لازم برای محافظت از مخالفان ایرانی در هر کجا که هستند را به اجرا بگذارند.

ما از جامعه بین المللی، بخصوص طرف های مذاکره با جمهوری اسلامی ایران، از جمله آمریکا و کشورهای اروپایی، می خواهیم:

• موارد نقض حقوق بشر و جنایت های مقام های ایرانی به منظور سرکوب آزادی بیان و مخالفت مسالمت آمیز از طریق آدم ربایی، ناپدیدسازی قهری، بازداشت خودسرانه، شکنجه، اعدام غیرقانونی و ناعادلانه، تهدید، آزار و نظارت الکترونیکی را با تمام قوا محکوم و خواستار مسئولیت‌پذیری و عدم تکرار آنها در داخل یا خارج از کشور شوند.
• خطرات ناشی از تهدید ایران علیه فعالیت های مسالمت آمیز خبرنگاران، کنشگران حقوق بشری و دیگران را با هماهنگی مورد بررسی دقیق قرار داده و بویژه توانایی شناسایی خطر و هشداردهی به افراد در سرزمین‌هایی که دولت‌ها با اختیار و اقتدار، حق زندگی را تضمین و تقویت کنند.
• از مقام های ایرانی بخواهند همه کسانی که بخاطر بیان افکار و اعتقادات صلح آمیز زندانی شده‌اند را آزاد و محل نگهداری افرادی که به زور ربوده شده اند را اعلام کنند. تا زمان آزادی، همه بازداشت شدگان را از شکنجه و آزار دور نگاه داشته و به حق داشتن خدمات درمانی، وکیل مستقل و انتخابی، تماس و مکالمه با خانواده، و داشتن ملاقات کنسولی، احترام بگذارند.

ما همچنین از دولت‌های کشورهایی که ساکنان آنها هدف ماموران ایرانی قرار گرفته‌اند، از جمله آمریکا، کانادا، بریتانیا، سوئد، فرانسه و آلمان می خواهیم:

• اتهام‌های آدم ربایی، ناپدیدسازی قهری، شکنجه و سایر بدرفتاری ها، و نیز تهدید و اعدام فراقانونی ساکنان یا شهروندان خود را بر اساس قوانین کیفری مورد تحقیق قرار دهند تا میزان مسئولیت جنایی افراد، از جمله مقام‌های عالی‌رتبه مشخص شده و مورد محاکمه قرار بگیرند.

با توجه به اینکه عدم مسئولیت پذیری حکومت ایران در قبال نقض قوانین بین المللی اصول حقوق بشر و معافیت از مجازات در ایران به حد بحران رسیده است، ما همچنین از شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌خواهیم:

• مکانیزمی مستقل به منظور تحقیق و پیگیری مسئولیت این گونه حوادث را ایجاد نماید تا شواهد مربوط به جنایت‌های فاحش و ناقض قوانین بین المللی توسط ماموان ایرانی را جمع آوری، نگهداری و بررسی نموده و بر اساس استانداردهای کیفری بین‌المللی، مقدمات دادرسی عادلانه را در دادگاه‌هایی که در سطح ملی، منطقه‌ای یا بین‌المللی حق رسیدگی به این گونه جنایات را دارند، فراهم کنند.

امضا کنندگان:

• کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران
• عفو بین الملل
• سازمان قلم آمریکا
• دیدبان حقوق بشر
• مرکز اسناد حقوق بشر ایران
• کانون مدافعان حقوق بشر
• بنیاد حقوق بشر عبدالرحمن برومند
• سازمان عدالت برای ایران
• بنیاد سیامک پورزند
• سازمان اتحاد برای ایران

 کمپین حقوق بشر ایران

برخورد جمهوری اسلامی با مخالفان خود در خارج از ایران مصداق بارز اقدامات تبهکارانه است

– انتشار بیانیه دادگستری منهتن در ایالت نیویورک در خصوص توطئه ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران برای ربودن یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر ایرانی در آمریکا، نشان تداوم نظام‌مند سیاست ربایش و به اسارت گرفتن فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران ساکن خارج از مرزهای ایران است.

سابقه تاریک جمهوری اسلامی ایران در برخورد با مخالفان سیاسی نظام و روزنامه‌نگاران دهه‌هاست که بر سیاق «ترور» و «آدم‌ربایی» استوار است؛ از ترور مخالفان سیاسی خارج کشور هم‌چون شاپور بختیار در سال ۱۳۶۴ و عبدالرحمان قاسملو (سال ۱۳۶۸) و فریدون فرخزاد (سال ۱۳۷۱) و به قتل رساندن عبدالرحمان برومند در (فروردین ۱۳۷۰) و به گلوله بستن گروهی از فعالان سیاسی از جمله صادق شرفکندی دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران (سال ۱۳۷۱) گرفته تا ربودن چند فعال سیاسی مخالف نظام در سالهای اخیر هم‌چون جمشید شارمهد و حبیب اوسیوند و هم‌چنین روح‌الله زم، روزنامه‌نگار مخالف که در نهایت و پس از برگزاری محاکمات ناعادلانه منجر به اعدام وی شد.

هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر در ایران، این توطئه جمهوری اسلامی را یک اقدام «تبهکارانه» خواند و گفت: «اقدام به آدم‌ربایی یک روزنامه‌نگار و کنشگر حقوق بشر در خارج از کشور، فقط یک نقض عادی حقوق بشر نیست و آن را باید یک تهدید همه‌جانبه علیه همه منتقدان ‌و مخالفان ایرانی در سراسر جهان دانست».

به گفته هادی قائمی «جامعه جهانی باید نسبت به رویکرد سابقه‌دار جمهوری اسلامی در حذف مخالفان خود در خارج از کشور آگاه باشد و این اقدامات را در راستای یک روند سیستماتیک ارزیابی کند».

کمپین حقوق بشر در ایران اقدامات نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران بر استفاده از شیوه‌های مجرمانه هم‌چون «آدم‌ربایی» و به اسارت گرفتن فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران مخالف و سپس فراهم آوردن مقدمات محاکمات غیرقانونی و صدور احکام سنگین علیه آنان را قویا محکوم می‌کند و   تداوم و اصرار جمهوری اسلامی ایران را در این روند سیستماتیک هشداری جدی برای تمام کشورهایی می‌داند که نقاط هدف مقامات نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران در سایر کشورهای دنیاست. سرنوشت روح‌الله زم، فعال سیاسی و روزنامه‌نگار مخالف حکومت ساکن فرانسه که پس از ربوده شدن در عراق به ایران منتقل پس از روند ناعادلانه دادرسی اعدام شد، نمونه‌ای واضح از فرجام سیاست «آدم‌ربایی» جمهوری اسلامی ایران است.

سه‌شنبه ۲۲تیرماه ۱۴۰۰ مقامات قضایی آمریکا در ایالت نیویورک چهار نفر از جمله یکی از ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران را به طرح‌افکنی و توطئه‌چینی برای ربودن مسیح علی‌نژاد روزنامه‌نگار منتقد حکومت جمهوری اسلامی ایران که ساکن آمریکا‌ست متهم کردند.

هرچند که در بیانیه دادستانی نیویورک نامی از مسیح علی‌نژاد نیامده اما این خبرنگار مستقل و فعال حقوق بشر با انتشار توئیتی از «اف بی آی» برای خنثی کردن طرح ربودن خود تشکر کرده است.

هم‌چنین سعید دهقان، وکیل دادگستری که وکالت برادر مسیح علی‌نژاد، علیرضا را به عهده دارد در توییتی با اشاره به بیانیه دادگستری آمریکا نوشت: «تلاش برای ربودن مسیح علی‌نژاد در خاک آمریکا نشان می‌دهد که اگر «دستگاه امنیتی» نتواند با «ابزار قضایی» و با وجود تهدید و بازداشت و محکومیتِ علیرضاعلی‌نژاد به هدفش برسد، دلیلی برای ماندن پشت پرده و یا حفظ ظاهر نمی‌بیند و هیچ مانعی هم برای آدم‌ربایی و یا هر تبهکاری دیگر ندارد!»

براساس بیانیه دادستانی منهتن در ایالت نیویورک توطئه نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بخشی از یک برنامه وسیع برای ربایش و انتقال سه نفر از مخالفان حکومت ساکن کانادا و یک نفر هم از بریتانیا به ایران بوده است. هویت این افراد فاش نشده است.

در سال‌های گذشته استفاده نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی از روش «آدم‌ربایی» مخالفان خارج از مرزهای ایران و عمدتا در کشورهای همسایه ایران بیشتر شده است؛ شگردی مجرمانه که مقامات جمهوری اسلامی ایران از طریق آن به اهداف چندگانه‌‌ای می‌رسند، از جمله استفاده تبلیغاتی از افراد و یا به رخ‌کشیدن قدرت و اشراف امنیتی و اطلاعاتی. ربودن حبیب‌الله اوسیوند مخالف سیاسی مقیم سوئد در کشور ترکیه و جمشید شارمهد مخالف سیاسی مقیم آمریکا در کشور امارات و انتقال آنها به ایران نمونه‌های اخیر از این اقدام مجرمانه در برخورد با فعالان سیاسی خارج از کشور است.

روند برخوردهای قهری با مخالفان سیاسی و فعالان خارج از کشور در دهه ابتدایی استقرار حکومت جمهوری اسلامی شروع شد. برخوردهایی که شیوه غالب آن ترور مخالفان در کشورهای مختلف و عمدتا اروپایی بود. ترور شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر حکومت پهلوی، در فرانسه (سال ۱۳۶۴) و یا ترور فجیع فریدون فرخزاد هنرمند و فعال سیاسی مخالف حکومت ایران ساکن آلمان(سال ۱۳۷۱)، و عبدالرحمن قاسملو فعال سیاسی و دبیرکل وقت حزب دموکرات کردستان ایران در اتریش (۱۳۶۸) هم‌چنین به رگبار بستن تعدادی از سران اپوزیسیون کُرد در رستوران میکونوس برلین (سال ۱۳۷۱) که منجر به کشته شدن چهار نفر از حاضران در جلسه از جمله صادق دبیرکل حزب دموکرات کردستان ایران، همایون اردلان نماینده حزب دموکرات کردستان ایران در آلمان، فتاح عبدلی نماینده حزب دموکرات کردستان ایران در اروپا شد.

تداوم این روند مجرمانه در برخورد با فعالان حقوق بشری و مخالفان سیاسی و روزنامه‌نگاران خارج از ایران نشان از آن دارد که رویکرد جمهوری اسلامی در این مساله، هر چند تا حدودی تغییر شکل داده و از «ترور» و «حذف فیزیکی» افراد به «آدم‌ربایی» رسیده، اما هم‌چنان به خشن‌ترین شکل ممکن در حال گسترش است.

هادی قائمی با اشاره به افزایش فعالیت ماموران امنیتی از سوی یک حکومت سرکوبگر در خارج از کشور، تاکید کرد: «این خطر همه روزنامه‌نگاران و فعالان حقوق بشر را تهدید می‌کند و همبستگی تمامی مخالفان و معترضان و دادخواهان در دفاع از آزادی بیان و تقویت جنبش دادخواهی مردم ایران، بسیار ضروری است.»

پس از انتشار بیانیه دادگستری نیویورک درباره توطئه امنیتی مقامات جمهوری اسلامی انجمن قلم آمریکا و اتحادیه ملی روزنامه‌نگاران انگلستان و ایرلند در بیانیه‌‌های جداگانه این اقدام جمهوری اسلامی را قویا محکوم کردند.

از دیگر سو و در اولین واکنش رسمی مقامات جمهوری اسلامی ایران، سخنگوی وزارت خارجه توطئه ماموران جمهوری اسلامی ایران برای ربودن مسیح علینژاد را ادعایی «مضحک و بی‌پایه» خواند.

کمپین حقوق بشر ایران

بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، مدنی و صنفی در حمایت از اعتصابات کارگری؛ “حق کار شایسته، رفاه‌ و توسعه را به رسمیت بشناسید”

به دنبال اعتصابات گسترده کارگران در استان‌های مختلف کشور، جمعی از فعالان سیاسی، مدنی، حقوق بشری و صنفی با انتشار بیانیه ای مشترک از اعتصاب کارگران حمایت کردند. این افراد با اشاره به اینکه حق کار شایسته، رفاه و توسعه باید به رسمیت شناخته شود، در بخشی از بیانیه خود نوشتند، “اصرار بر تداوم سیاست‌های سراسر خطای پس از جنگ بویژه در عرصه اقتصادی، همچون بنیانی کج، ساختار ناپایدار و بی‌ثباتی را پدید آورده که باید هر لحظه انتظار فروپاشی آن را داشت.”

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جمعی از فعالان سیاسی، مدنی، حقوق بشری و صنفی با صدور بیانیه‌ای حمایت خود را از اعتصابات سراسری کارگران اعلام کردند.

کارگران پیمانی صنعت نفت کشور، از روز شنبه ۲۹ خردادماه، جهت دست یافتن به مطالبات خود کمپینی را تحت عنوان “تخلیه سراسری بیست ده ۱۴۰۰” راه اندازی کردند و این کمپین رفته رفته به شهرهای مختلف کشور کشیده شده است.

متن کامل این بیانیه در ادامه می‌آید:

“«حق کار شایسته، رفاه‌ و توسعه را به رسمیت بشناسید»

کارگران‌ و کارکنان شرکت‌های پیمانکاریِ نیروی انسانی پس از نزدیک دو دهه تلاش برای برخورداری از «حقوق‌ و مزایای مساویً برای کار مساوی»، یا  «کار یکسان- مزد یکسان» مجبور به اعلام کارزار ۱۴۰۰ واعتصاب سراسری کارگران شرکت‌های پیمانکاری‌ در‌ صنعت‌نفت شده‌اند. اعتصابی که با مشارکت کارگرانِ دهها شرکت پیمانکاری شکل گرفته و از حمایت جمع کثیری از روشنفکران، حقوقدانان، فعالان سیاسی‌ و اجتماعی و سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران‌ و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه،‌ اتحادیه آزاد کارگران ایران، شورای بازنشستگان ایران، کانون صنفی معلمان و نهادهای دانشجویان‌ و معلمان و… برخوردار شده است. ما نیز پشتیبانی خود را از مطالبات این کارگران اعتصابی اعلام نموده، برای تحقق آن خواهیم کوشید.

ما تردید نداریم که ریشه بسیاری از نابرابری ها، فسادها، ناکارامدیها و تبعیض های کنونی را جز از طریق شناخت و واکاوی قوانین، رویه ها و مناسبات رانتیِ درون ساختار نمی‌توان توضیح داد و هر گونه راه حل نهایی برای توقف بحرانهای متوالی کنونی جز از طریق اصلاح این ساختار ممکن نیست. اصرار بر تداوم سیاست‌های سراسر خطای پس از جنگ بویژه در عرصه اقتصادی،همچون بنیانی کج، ساختار ناپایدار و بی‌ثباتی را پدید آورده که باید هر لحظه انتظار فروپاشی آن را داشت. برای مثال سیاستهای خصوصی سازی که با تفسیر غیر قابل قبول از اصل ۴۴ قانون اساسی راه را برای توزیع گسترده‌ی رانت حامیان سیاسی نظام فراهم آورد، به تاسیس یک شبه صدها شرکت پیمانکاریِ نیروی انسانی انجامید که با کمترین صلاحیت‌های فنی، سرنوشت بخش کثیری از نیروی انسانی ملی و هزاران کارگر نگون‌بخت را در دست گرفتند. در سال۱۳۶۹نیز دومین تبصره‌ی ماده‌ی هفتم قانون کار با صراحت به قراردادهای موقت و پیمانی، جنبه‌ی قانونی‌ و حقوقی بخشید و وضعیت امروز سراسر رنج کارگران شرکت های پیمانکاری را رقم زد.

این تبصره به پیمانکاران اجازه داد تا در­­ کارهایی­ که «طبیعتِ آنها جنبه‌ی مستمر دارد» _از جمله کارهای مربوط به نفت و گاز و پتروشیمی _ قراردادهای موقت و مدت‌دار منعقد کنند و بنا به میل و اراده‌ی خود دست به اخراج و تعدیل نیروی کار بزنند. از آن‌ تاریخ کارگران‌ و‌ کارکنان شرکت‌های پیمانکاریِ نیروی انسانی تلاش زیادی را برای رهایی از استثمار مضاعف‌ و نقض حقوق قانونی‌ و‌ انسانی خود انجام دادند، تا آن‌که به تصویب هیات وزیران، هرگونه به کارگیری نیروی انسانی برای انجام وظایف و فعالیت‌های کارشناسی، کمک کارشناسی و تخصصی از طریق شرکتهای طرف قرارداد و سایر تشکل‌های حقوقیِ غیردولتی به طور تمام وقت یا پاره‌وقت در دستگاه‌های اجرایی، از سال ۱۳۸۵ کلاً ممنوع شد، امّا از آن زمان حتی تحقّق این مصوبه در پروژه‌های عمرانی‌ و‌ در وزارت نفت نیز با مقاومت پیمانکارانِ متّکی به باندهای قدرت روبرو شد.

علی‌رغم صراحت بی‌چون و چرای مختصّات حقوقی، نظام و سازمان کار در ایران به‌شکل ویرانگرانه‌ای استثماری–رانتی است و جز با برهم زدن این مناسبات و تضمین و به رسمیت شناختن حقوق بنیادین کار، محو کار کودکان، رفع تبعیض‌درکار، اشتغال همه افراد جویای­کار، آزادی تشکیل انجمن‌ها و تشکل‌های مستقل برای حمایت از منافع صنفی و حرفه‌ای و مشارکت در مذاکرات و تصمیم‌ سازیهایی که بر منافع آنها مؤثر است، بهبود وضع کنونی و خروج از بحرانها امکان‌پذیر نخواهد بود.

دیر زمانی است که در ایران میثاق حکومت با مردم برای رفع هرگونه ستمگری و ستم‌کشی و ایجاد زمینه مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خویش­ و­ پی‌ریزی‌ اقتصادی عادلانه برای ایجاد رفاه و رفع محرومیت و تبعیض، عامدانه زیرپا نهاده می‌شود. سیاستهای نولیبرالی از سال ۱۳۶۸ بدین‌ سو جز ابزاری برای شکل‌دهی و قوام یک طبقه مسلّط رانتی–استثماری و انهدام سازمان عادلانه کار نبوده‌ است. از یک‌سو تله‌های طبقاتی و فضایی فقر هرچه می‌گذرد چون فروچاله‌ها، تعداد بیشتری از مردم و مناطق گسترده‌تری را به‌ کام خود می‌کشد و از سوی دیگر در این هاویه‌ی فقر، بیکاری، بی‌آبی و بی‌پناهیِ ایجاد شده برای اکثریت مردم، شتاب انباشتِ غارتگرانه و پر فساد انحصارگران قدرت و ثروت و وابستگان آنها افزون می‌گردد. این معادله به سازمان و روابط ناهنجار و استثماری کار موجود منجر گردیده که بازسازی نسبی آن جز از راه مقاومتهای صنفی و سندیکایی و اعتصابهای سازمان‌یافته ممکن نخواهدبود.

۱۹ تیر ۱۴۰۰

اسامی امضا کنندگان بیانیه

رضا آقاخانی-هاشم آقاجری-محمد ابراهیم زاده-پیمان احمدی-مژگان احمدیه-سعید اردشیری-حسن اسدی زیدآبادی-آرمان اسعد-کمال اطهاری – حمیدرضا امیری-پدرام امیریان- سید عبدالمجید الهامی- اکبر امینی ارمکی-کریم آسایش-سعادت بابویی-زری باجلان – مصطفی  بادکوبه ای-مسعود باستانی – علی اکبر باغانی -تیمور باقری-مژگان باقری-آرزو باهر-رسول بداقی-رمضان بدرقه-رویا بلوری-قربان بهزادیان نژاد-علیرضا بهشتی شیرازی-اشکان پارساپسند-بامداد پارساپسند-غلامحسن پارساپسند-مهری پاکدل – روح الله پوردیان-علی پیرای – مهسا تاجیک-مصطفی تنها- هدی توحیدی-حسین ثاقب-اعظم جعفری-امین چالاکی-روح الله چکاره-سیاوش­حاتم-سعید حجاریان- زهره حری-محمد علی حسن نژاد-منصور حسین زاده-بهزاد حق پناه-علی حقیقت‌جوان-فرشاد حمیدی-محمد سعید حنایی کاشانی- فرامرز خداشناس-امیر خرم-محمد خزائی-محمدرضا خمسه-زهرا خندان-امید خوارزمیان-ابراهیم خوش سیرت-محمد داوری – رضا دبیر-جواد دردکشان-محمود دردکشان-مجید دری-خسرو دلیرثانی-معصومه دهقان – علی دینی – صادق ربانی-علیرضا رجایی-محترم رحمانی-محمد مهدی رحمتی-جواد رحیم پور-زهرا رحیمی–مهدی رسولی-حمیدرضا رسولیان-بهمن رضا خانی-سعید رضا دوست- الهه رضاقلی – محمد رضایی-داود رضوی -حسین رفیعی-مریم رنگی طهرانی-ایرج رهنما-رضا رئیس طوسی-رقیه زارع پورحیدری-محمد علی زحمتکش – مهدی زمانی-محسن زیارتی شاه عوض-سیدعلی سادات الحسینی-محمد تقی سبزواری – حسین سربندی-میثم سعادت-جواد سعیدی-حسن سعیدی-نسرین سلیمی-سمانه سهرابی-سیاوش لاهوتی-سیدمحمد سیف زاده-لاله شاکری-ابوالفضل شاهچراغی-رزمجو شایان-احسان شریعتی-ارمین شریفی-صبا شعر دوست-علی اکبری شکوه-پوریا شکیبایی-میلاد شمالی -رضا شهابی-عبدالحمید شهرابی-اصغر شیری-فیروزه صابر-افسانه صالحی- محمد امین صالحی-علی صبوری-محمود صدیقی پور-فرشته طوسی-امیر طیرانی-حمیدرضا عابدیان-انوش عادلی-محمدلطیف عباس‌پناه-عبدالله مومنی-لیلا عسگری- روئین عطوفت – طاهره علایی طالقانی- سیده لیلا علوی-سیده مینا علوی- شهین علوی- سید ابوذر علوی- سیده سمیه علوی- محمدعلی عمویی- میلاد فدایی اصل- علی فرید یحیایی- محبوبه فرح زادی-  حسین فلّاح -محمد تقی فلاحی- عزیز قاسم زاده-ابوالفضل قدیانی- نظام الدین قهاری- محمد کارخانه چین-رحمان کارگشا- امین کاظم نژاد -حسین کریمی- محمد کریمی- حسین کشوردوست کلتی- روح الله کلانتری- الناز کیانی- بهناز کیانی- بهنام گرجی- فاطمه گوارایی- اسکندر لطفی علی لیراوی- رضا مالکی- حسین مجاهد- مصطفی محب کیا -فخرالسادات محتشمی پور -ناصر محرم زاده- حمیدرضا محمدنژاد -میثم محمدی- نرگس محمدی- محمد محمدی اردهالی- سعید مدنی-سها مرتضایی- رادا مردانی- روح الله مردانی- رضا مسلمی- شکرالله مسیح پور- امیرحسین مصلی- مهدی مظفری- میثم معتمد نیا- احمد معصومی- حسین معصومی- علی اصغر ممبینی- سعید منتظری-نوید موذن- سید حسین موسوی- سیدحسین موسوی- فاضل میبدی- صابر میری- الهام ناسوتی- عبدالله ناصری- ضیا نبوی- روح اله نخعی- فرشاد نوروزیان- محمد رضا نیک نژاد – ایمان واقفی- صدیقه وسمقی- علیرضا هاشمی- قاسم هوشیاری زاده- مریم یحیوی-

هرانا