بهداشت معنوی از نوع چینی

وزارت امور خارجه آمریکا طی گزارش سالانه خود پیرامون آزادهای مذهبی(1) گفته است که مسئولان دولتی بسیاری از کشورهای جهان از مجازات مصونند و به رغم تضییع حقوق مذهبی شهروندان کشورهایشان و محدود کردن اقلیتهای دینی، خود مورد بازخواست یا محاکمه قرار نمی گیرند و ایران در میان سه کشوری است که این حقوق مذهبی به شدت پایمال می شود.

در این میان رفتار دو کشور چین و ایران با اقلیت های دینی بدتر هم شده است گویی چین و ایران در سرکوب دگراندیشان معنوی و مذهبی با هم در حال رقابت هستند .این فرض قابل ارائه است که گویی ایران از روش های نظام کمونیستی چین در سرکوب مخالفین ایدئولوژی قدرت خود الگو برداری می کند .
به عنوان مصداق برای فرض فوق اخیرا مظاهری سیف به عنوان رئیس موسسه ای موسوم به بهداشت معنوی در گفتگو با خبرگزاری دولتی ایسنا (2) در مورد برخورد حکومت با دگراندیشان معنوی گفته است :
" افرادی که به رواج عرفان‌های نوظهور می‌پردازند، بیماران معنوی به شمار می‌روند که جرایم‌شان به دلیل این بیماری است و برای پر کردن این خلاء نیازمند قوانین حمایتی هستیم و باید این افراد مورد حمایت معنوی قرار گیرند تا در سلامت معنوی قرار بگیرند". وی در ادامه افزود:" باید برای این افراد مراکزی شبیه مراکز بازپروری در نظر گرفت تا آن‌ها را از عقایدشان بازگرداند نه این که با همان عقاید به زندان انداخت چرا که در زندان آن‌ها با زندانیان ضعیف و افرادی که به دلیل مشکلاتی در تنگنا قرار گرفته‌اند، ارتباط برقرار کرده و چون محکم و قاطع سخن می‌گویند در واقع مریدانی نیز در داخل زندان برای خودمی‌یابند. از این رو کسانی که وارد این گونه خرافات می‌شوند، نیازمند مراقبت ویژه معنوی هستند نه زندان."
استفاده از واژه" مراقبت ویژه معنوی" و یا" محیط های بازپروری معنوی" نکته جدیدی نیست که وی بدان اشاره می کند پنجاه سال پیش از این اردوگاه‌های کار اجباری در چین احداث شد و بسبیاری از شهروندان مخالف نظام حاکم چین و اقلیت های مذهبی روانه این اردوگاه ها شدند(3) آن هم به بهانه بازپروی ایدئولوژیک. نکته قابل توجه اینجاست که طبق قانون فعلی چین، مقامات قضائی می‌توانند بدون برگزاری دادگاه و اثبات جرم چنان افرادی را را به این اردوگاه‌ها بفرستند. گزارش ها حاکی از نقض شدید حقوق بشر در این اردوگاه های به اصطلاح بازپروری است به عبارتی شرایطی دهشتانک تر از زندان ها در این محیط ها برقرار است و زندانبان ها و بازجویان که در این مکان، خویش را مربیان ایدئولوژی و یا عقیدتی -سیاسی می نامند خود را حاکم بر جان و روان زندانی پنداشته و حاکم بر سرنوشت وی .

از ویژگی های این "محیط های بازپروی" عدم نظارت "سازکار های قانونی" داخل آن کشور است .نظارت هرچند ضعیف می تواند عنصری بازدارنده باشد. از انجائیکه در ایران فعالیت های نهادهای مدنی همچون احزاب و روزنامه های اپوزیسیون حداقل و نزدیک به صفر است شاید همین اندک سازکارهای قانونی ونظارتی بتواند جلوی فجایع انسانی را در چنین اردوگاه هایی بگیرد .
بنظر می رسد اصرار سیف بر ایجاد چنین محیط هایی تالی تابعی باشد که چین در سال 1999 علیه اعضای جنبش معنوی فالون گنگ اعمال کرد و دست به یک نسل کشی عقیدتی در آستانه قرن بیست و یکم زد. در آن سال هزاران تن از اعضای آن جنبش معنوی دسته‌جمعی به یکی از اردوگاه‌های به اصطلاح بازپروری ایدئولوژیک چین تبعید شده و بدنبال آن بسیاری از آنان به دلیل شرایط ضد بشری حاکم در آنجا جان باختند(3) نکته جالب این جاست دیدگاه دوستان و یاران آقای سیف با مقامات حزب کمونیست چین در مورد آقای آقاي لي هُنگ جي رهبر فالون گنگ یکی است . مصداق آن را می توان در مجموعه فیلم های آرماگدون (4) که خروجی مرکز پژوهش های روزنامه کیهان به عنوان بازوی رسانه ای محفل امنیتی –مذهبی نظام و همچنین در پوستر های نمایشگاه های موسوم به جنگ نرم حوزه (5) یافت . ظاهرا یک اراده امنیتی –مذهبی به دنبال عملیاتی کردن سرنوشتی از نوع چینی برای دگر اندیشان مذهبی در جمهوری اسلامی است. ایجاد چنین محیط هایی یک نوع تاکتیک امنیتی برای کم کردن نظارت و بازگذاشتن دست بازجویان برای یک نسل کشی به نام مذهب است.تئوری ایجاد یک تمدن اسلامی که این روزها نُقل مجلس جریان امنیتی -مذهبی است در واقع ادبیاتی است شبیه به ایدئولوژی نازیسم و بدنبال آن استالین و اخلاف آن که  اینبار لباس مذهبی به خود گرفته است . مخرج مشترک همه اینها این است که افراد ضعیف باید حذف شوند حال چه فیزیکی یا چه اجتماعی . ضعیف از منظر آنها یعنی کسی که تابع قدرت مطلقه آنها نیست و یا قرائتی دیگر از ایدئولوژی آنها دارد .این حذف ها یا در اردو گاه آشویدتس انجام میشد یا در اردوگاه های کار اجباری در سیبری و یا نقاط دور افتاده چین رخ داده و می دهد و یا در کهریزک!.. قانون در این مکانیزم به زندان بان اجازه خدایی بر زندانی خود می دهد و این نهایت آرزو برای افراد شروری است که در خود ژن بزهکاری و شرارت را دارند و به عنوان زندان بان می توانند در سایه حمایت کانون قدرت که همان محفل امنیتی –مذهبی است بزهکاری کنند این افراد بزهکار در سایه این چتر امنیتی ،شرارت خود را سازمان یافته انجام می دهند .فرقی نمی کند در لباس یک افسر اس اس باشند یا یک به ظاهر روحانی که خصلت شرارت و بزهکاری دارد . چنین افرادی به دنبال خدمت به خود و نفس شرارت آمیز خود هستند نه ایده و مرام و هرچه که شعارش را می دهند.
شاهدیم که توسعه به سبک چینی در اقتصاد ایران بسیار خسارت بار بود و هست .حال توسعه امنیتی به سبک چینی نیز تاکتیک نوین کانون مخوف امنیتی – مذهبی در ایران است تا کار نیمه تمام بریگاردسازی توابین خود را که دراوایل دهه 60 نیمه کاره گذاشته بود تمام کند تا به خیال خودش نسلی پالایش یافته برای تمدن اسلامی که خودش مفسر آن است تدارک ببیند. نسلی توده ای و منفصلِ منفعل که به لالایی مرگ اور اینان گوش بسپارد .
آرین پناهپور

پی نوشت :
1- http://rsmw.org/News/92011ee1-feab-42b3-bbae-539c8beecd44/
2-http://www.isna.ir/fa/news/92021611145/%D8%B1%DB%8C%DB%8C%D8%B3-%D9%85%D9%88%D8%B3%D8%B3%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D8%B9%D9%86%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AC%D8%A7%D9%86-%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C

3-http://www.dw.de/%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85 بیشتر بخوانید در این لینک -%D8%A7%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%88%DA%AF%D8%A7%D9%87%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%AC%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86/a-16503951
3- همان
4- http://anticult.net/News/89/
- http://rsmw.org/Special/6306bed6-bb4a-4b67-a415-3bc183aa0dd  - 5